Bolesław Krupiński
| Bolesław Krupiński | |
|---|---|
| Nazwisko | Krupiński |
| Imię / imiona | Bolesław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 15 maja 1893 |
| Miejsce urodzenia | Woronczyn na Wołyniu |
| Data śmierci | 24 października 1972 |
| Miejsce śmierci | Warszawa |
| Dyscyplina/specjalności | ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa Wydziału Górniczego AGH (1952–1963) |
| Wydział | Wydział Górniczy |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1967 |
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski OOP |
Prof. zw. dr hab. inż. Bolesław Krupiński (1893–1972)
Dyscyplina/specjalności: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych
Nota biograficzna
Urodził się 15 maja 1893 roku w Woronczynie k. Włodzimierza, zmarł 24 października 1972 roku w Warszawie.
Studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i w Akademii Górniczej w Krakowie. Tutaj uzyskał dyplom inżyniera górniczego w 1923 r. W latach 1928–1939 pracował w górnictwie. W czasie wojny więzień obozu w Buchenwaldzie. W latach 1945–1949 był naczelnym dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Od 1950 r. sprawował m.in. funkcje: wiceministra górnictwa, przewodniczącego Rady Naukowej Głównego Inst. Górnictwa, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa.
W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent i współzałożyciel Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1946–47), prof. nadzw. (1947), kierownik Zakładu Górnictwa III na Wydziale Górniczym (1945-1952), kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1952–63), prof. zwyczajny (1950). Pracownik Politechniki Śląskiej, Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach, Gł. Inst. Górnictwa w Katowicach. Wykreował nową specjalność — projektowanie i budowa kopalń. Stworzył teorię kompleksowego zagospodarowania okręgów górniczych, wykorzystaną przy projektowaniu Rybnickiego Okręgu Węglowego, Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego i Lubińsko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Zajmował się także wpływem eksploatacji górniczej na powierzchnię, ochronną złóż i środowiska naturalnego.
Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji górnictwa, ekspoloatacji złóż, projektowania zakładów górniczych, nauki o pyłach i gazach kopalnianych.
Członek koresp. PAN i towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wielokrotnie sprawował funkcję przewodniczącego komisji węglowej Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Doktor honoris causa AGH (1967) i uniwersytetu w Limie.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie), Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, nagrody państwowe i resortowe.
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 97–102
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. s. 354–356
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 111
- Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75–77
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18