Stanisław Franciszek Kurzawa
| Stanisław Franciszek Kurzawa | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Kurzawa | ||||||||||||
| Imię / imiona | Stanisław Franciszek | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 7 listopada 1914 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||||||
| Data śmierci | 7 maja 1974 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Elektromechanicznego (1950–1952), Dziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej (1969–1972) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutnicze
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. dr inż. Stanisław Franciszek Kurzawa (1914–1974)
Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów
Nota biograficzna
Urodził się 7 listopada 1914 roku w Krakowie. Zmarł 7 maja 1974 roku w Krakowie.
Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1939) i był tam asystentem w 1939 roku.
Następnie pracował w Polskim Przedsiębiorstwie Elektrycznym we Lwowie (1940–45). Pracę doktorską obronił w 1948 roku (Politechnika Wrocławska), habilitował się w 1950 roku (AGH).
Z AGH związany od 1945 roku. Był adiunktem Zakładu Elektrotechniki Ogólnej na Wydziale Elektro-Mechanicznym w latach 1945–1948, zastępcą profesora w latach 1949–1950, docentem w latach 1950–1954, profesorem nadzwyczajnym w latach 1954–1974. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Elektrotechniki Ogólnej w latach 1947--1974. W latach 1950-1952 był dziekan Wydziału Elektromechanicznego, a w latach 1969–1972 dziekanem Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej.
Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Członek Komisji Elektrotechniki i Automatyki PAN Oddział w Krakowie, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Autor kilkunastu publikacji, w tym kilku książek.
Promotor 8 prac doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 98
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 187, portr.