Grzegorz Róg

Z Historia AGH
Wersja z dnia 22:12, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Grzegorz Róg | image = rogg.jpg | family-name = Róg | given-name = Grzegorz | additional-name = | honorific-prefix = Prof. zw. ...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Grzegorz Róg
Nazwisko Róg
Imię / imiona Grzegorz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1939


Dyscyplina/specjalności chemia (fizykochemia ciała stałego)



Odznaczenia i nagrody Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19841987
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19871990

Prof. zw. dr hab. Grzegorz Róg (1939-)

Specjalność: chemia (fizykochemia ciała stałego)

Urodził się 4 stycznia w Krakowie. W 1961 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktor nauk chemicznych AGH w Krakowie 1970, doktor habilitowany 1976, profesor 1990.

Przebieg pracy zawodowej: UJ: asystent Katedry Krystalochemii i Krystalofizyki 1961-1963; AGH: starszy asystent na Wydziale Ceramicznym 1965-1970, adiunkt 1970-1977, docent na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1977-1990, profesor nadzwyczajny 1990-1994, profesor zwyczajny 1994.

Staże: stypendium DAAD w Technische Univ. Clausthal, Inst. für theoretische Huettenkunde und angewandte physikalische Chemie, Clausthal-Zallerfeld, Niemcy 1972-1973; Technische Univ. Hannover, Inst. für physikalische Chemie, Hannover, Niemcy 1978; Technische Univ. Clausthal, Inst. für Allgemaine Metallurgie, 1985, visiting prof. 1991.

Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego 1969- (wiceprzewodniczący Sekcji Chemii Ciała Stałego 1984-1990), International Society of Solid State Ionics (czł. zał. 1987-), Komisji Ceramicznej PAN 1977- (wiceprzewodniczący 1984-1990), sekretarz naukowy 1977-1979).

Badania: elektrochemia i termodynamika ciała stałego, w szczególności ogniwa galwaniczne z elektrolitem stałym: otrzymywanie i własności przewodników jonowych stosowanych jako elektrolity do budowy odpowiednich ogniw elektrochemicznych (otrzymanie m.in.: grupy przewodników z rodziny Beta-AL2O3 przewodzących kationy Ca, Fe(II), Co(II), Ni(II), Mn(II), Hg(II), Zn); wykorzystanie ogniw galwanicznych z elektrolitem stałym do określania własności termodynamicznych układów tlenkowych w wysokich temperaturach (zbadano układy krzemianowe MgO-SiO2, CaO-SiO2, SrO-SiO2, BaO-SiO2, FeO-SiO2, CoO-SiO2, ZnO-SiO2, NiO-SiO2, MnO-SiO2 i glinianowe Na2O-Al2O3, CaO-Al2O3; wiele wyznaczonych danych termodynamicznych umieszczono w tablicach np. Harvard College Observatory Thermochemical Tables 1981; otrzymane przewodniki jonów wapnia i sodu zostały wykorzystane do budowy sond elektrochemiczncyh i analizatorów gazowych.

Jest autorem i współautorem ponad 120 artykułów i komunikatów naukowych, patentu, kilku skryptów, 1 tłumaczenia podręcznika. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. S.119-120, portr.
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M - R. Warszawa 2000. S. 693