Roman Ney
| Roman Ney | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Ney | ||||||||||||
| Imię / imiona | Roman | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1931 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Pińsk
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Rektor w latach 1972–75, 1979–81 | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony ŚrodowiskaWydział Paliw i Energii | ||||||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 2005 | ||||||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne osiagnięcia w dziedzinie geologii naftowej i geotermii, stworzenie podstaw teoretycznych i szkoły w zakresie gospodarki surowcami mineralnymi i energią, wykształcenie wielu pokoleń specjalistów naftowych i górniczych, a także w uznaniu wielkich zasług dla Akademii Górniczo-Hutniczej | ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, nagrody resortowe | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. dr hab. inż. Roman Ney (1931–)
Dyscyplina/specjalności: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią
Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.
W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.
Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii.
Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005).
Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.
Bibliografia
Książki
- 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. Grażyna Ceglarska-Stefańska, Jerzy F. Janik. Kraków [1999], s. 12
- Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. [Red. zesp. Lidia Becela et al.]. Warszawa 1989, s. 905
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 246
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 283
Artykuły
- [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.04.2005] r.