Eugeniusz Świtoński

Eugeniusz Świtoński
Nazwisko	Świtoński
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	7 sierpnia 1940
Dyscyplina/specjalności	automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2012
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za niezwykle bogatą i różnorodną pracę naukową oraz w uznaniu istotnych dokonań organizacyjnych służących rozwojowi nauk technicznych
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN

Prof. dr hab. inż. Eugeniusz Świtoński (1940-)

Prodziekan Wydziału Mechanicznego Techologicznego Politechniki Śląskiej w latach 1987–1990

Dyscyplina/specjalności: automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja

Nota biograficzna

Urodził się 7 sierpnia 1940 roku w Drohiczynie. Studia wyższe ukończył w 1963 roku na Politechnice Poznańskiej, a następnie rozpoczął pracę w Politechnice Śląskiej, z którą związany jest zawodowo do dnia dzisiejszego. W 1970 roku obronił pracę doktorską, a w 1980 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1991 roku został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w 1995 roku, a po dwóch latach został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.

Od 1981 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn, równolegle kierując Zakładem Mechaniki Ogólnej. W latach 1991–1997 był kierownikiem Katedry Mechaniki Technicznej, zaś w 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 1997 roku kierownik Katedry Mechaniki Stosowanej.

Wybitny i ceniony specjalista w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, ze szczególnym uwzględnieniem teorii powłok i prętów cienkościennych. Prowadzone przez Niego badania naukowe inspirowane są bezpośrednimi potrzebami przemysłu. Pobyt w 1970 roku na stażu naukowym w Wojskowej Akademii Technicznej pod kierunkiem prof. Jana Szmeltera oraz dalsza współpraca z tą Uczelnią stanowiły podstawę i ukierunkowanie do podjęcia badań w zakresie stosowania i rozwoju metod numerycznych w analizie stereomechanicznej konstrukcji maszynowych. Na początku lat 80. XX wieku podjął współpracę z przemysłem maszyn górniczych w zakresie dynamiki napędów kombajnów węglowych. Równocześnie prowadził badania dotyczące biomechaniki i konstrukcji sprzętu medycznego oraz modelowania i optymalizacji mechatronicznych układów napędowych. Wynikiem tych badań jest szereg publikacji i opracowań konstrukcyjnych oraz patent dotyczący stołu do pionizacji i podnoszenia chorych. Jest autorem ponad 200 opracowań i oryginalnych artykułów naukowych. Uczestniczył i był organizatorem ponad 80 międzynarodowych konferencji naukowych.

Bierze czynny udział w pracach wielu komitetów naukowych konferencji krajowych i zagranicznych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism naukowych w kraju i za granicą. Jako aktywny propagator mechaniki, w latach 1988–1998 był przewodniczącym Gliwickiego Oddziału PTMTS, a od 1998 do 2002 roku przewodniczącym Zarządu Głównego PTMTS. Od 1998 roku jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN.

Promotor 13 prac doktorskich, recenzent ponad 22 rozpraw doktorskich i 25 habilitacji, opiniodawca ponad 20 wniosków profesorskich. Wypromował ponad 150 dyplomantów na studiach magisterskich.

W wyniku przeprowadzonych wyborów do zespołów Komitetu Badań Naukowych piątej kadencji został wybrany Członkiem Zespołu Mechaniki, Budownictwa i Architektury (T-7). Równocześnie Minister Nauki i Informatyzacji powołał go na członka Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. Po wprowadzeniu ustawy o zasadach finansowania nauki został członkiem Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki, Członkiem Zespołu Roboczego ds. Produkcji Materialnej oraz ponownie Członkiem Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. W 2006 roku został wybrany do Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów na kadencję 2007–2010, a w 2008 roku do Komisji Badań Na Rzecz Rozwoju Nauki Rady Nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W komisji tej pełni funkcję Przewodniczącego Zespołu Nauk Technicznych. Od 2007 roku Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.

Doktor Honoris Causa Politechniki Rzeszowskiej (2007), Politechniki Śląskiej (2009) oraz Akademii Górniczo-Hutniczej (2012).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal KEN, Medal Jubileuszowy AGH, Medal Honorowy Giorgio Agricoli TU VSB Ostrawa, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz honorowy tytuł „Zasłużony dla Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM”, statuetka „Złoty Partner 2008” za wybitne osiągnięcia w rozwoju kadry naukowej Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach, nagroda w III Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS (1996), dwukrotnie indywidualna nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970, 1979), nagroda specjalna Rektora Politechniki Śląskiej w Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS za prace teoretyczne z mechaniki (1972), zespołowa nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1983), 4 zespołowe nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz liczne nagrody JM Rektora Politechniki Śląskiej i inne

Bibliografia

Książki

• Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4B : ludzie nauki P-Ż. Warszawa 2006, s. 890
• Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 20 czerwca 2012. Kraków 2012, 86 [1] s., [foto]

Artykuły

• [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 25.04.2012], s. 2, 19–20, 73