Roman Marian Teisseyre

Z Historia AGH
Roman Marian Teisseyre
Roman Teisseyre.jpg
Nazwisko Teisseyre
Imię / imiona Roman Marian
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 11 kwietnia 1929
Miejsce urodzenia Lwów


Dyscyplina/specjalności geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 2004
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne osiągnięcia w sejsmologii globalnej i górniczej, ze szczególnym uwzględnieniem prekursorów wstrząsów oraz za rozwój wiedzy o fizyce wnętrza Ziemi
Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Krzyż Komandorski OOP, Warszawski Krzyż Powstańczy

Prof. zw. dr hab. Roman Marian Teisseyre (1929-)

Dyrektor Instytutu Geofizyki PAN w latach 1970–1972

Dyscyplina/specjalności: geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi

Nota biograficzna

Urodził się 11 kwietnia 1929 roku we Lwowie. Studia wyższe z zakresu fizyki teoretycznej ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też uzyskał stopień doktora (1959) i doktora habilitowanego (1961). W 1967 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 roku profesora zwyczajnego.

W latach 1952–1953 pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1953 pracuje w Instytucie Geofizyki PAN, pełniąc m.in. funkcje zastępcy dyrektora (1960–1970; 1972–1989) i dyrektora (1970–1972). Visiting professor International Institute of Seismology and Earthquake Engineering, Tokio 1964–1965; Institute of Geodesy and Geophysics, Univ. Trieste 1979–1980; Institut de Physique de la Terre, Univ. Strasbourg 1984; Earthquake Research Institute, Univ. Tokio 1992. Uczestnik wyprawy geofizycznej do Wietnamu, kierownik 1957–1959; uczestnik wypraw polarnych na Spitsbergen w latach 1964, 1970, 2000.

Posiada oryginalny dorobek naukowy obejmujący ponad 250 opublikowanych prac.

Opracował podstawy dyslokacyjnej teorii trzęsień Ziemi, wprowadził do sejsmologii mikromorficzny opis ośrodka, co umożliwiło mu wykazanie istnienia fal i deformacji skrętnych towarzyszących trzęsieniom (pierwsza w świecie rejestracja fal rotacyjnych), które weszły na stałe w zakres fizyki Ziemi. Zaproponowane przez Profesora oryginalne metody badania wstrząsów górniczych i ich mechanizmów znalazły zastosowanie w codziennej praktyce przemysłowej w górnictwie węglowym i miedziowym Polski. Badania swoje prezentował również na licznych międzynarodowych sympozjach i kongresach.

Do bardzo ważnych osiągnięć Profesora należy również zaliczyć inicjatywę, redakcję oraz współautorstwo 4 monografii z zakresu fizyki i ewolucji wnętrza Ziemi.

Czynnie uczestniczył w pracach Polskiej Akademii Nauk, będąc m.in. sekretarzem Wydziału Nauk o Ziemi i Górnictwa (1980–1983) oraz członkiem Prezydium (1980–1992). Członek korespondent PAN (1969–1980), członek rzeczywisty PAN (1980-), członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Fińskiej Akademii Nauk i Literatury. Członek Academia Scientiarium Fennica 1979-; member of Executive Comm.; International Assiociation of Seismology and Physics of the Earth's Interior 1970–1975; European Seismological Comm. (vice president 1970–1976, president 1976–1978).

Stworzył własną szkołę naukową (20 wypromowanych doktorów); jego uczniowie są znanymi na świecie badaczami z zakresu sejsmologii i fizyki wnętrza Ziemi.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Polonia Restituta (1961), Krzyż Komandorski OOP (1969), Vietnam Work Banner, I class, (1959), Warszawski Krzyż Powstańczy (1984), nagrody Wydziału VII PAN, Sekretarza PAN, Prezesa Rady Ministrów.

Bibliografia

Książki

  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : ludzie nauki P — Ż. Warszawa 2003, s. 1031
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S-Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 471–472, [foto]

Artykuły


  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005 nr 137. s. 5–7
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Roman_Marian_Teisseyre&oldid=28462”