Stefan Jan Czarnocki
| Stefan Jan Czarnocki | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Czarnocki | ||||||||||||
| Imię / imiona | Stefan Jan | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 5 (17 kwietnia) 1878 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Gajlańce | ||||||||||||
| Data śmierci | 6 stycznia 1947 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geologia, badanie złóż kopalin użytecznych | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Geologiczno Mierniczego AG (1945–1947) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Geologiczno-Mierniczy
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Jan Czarnocki (1878–1947)
Dyscyplina/specjalności: geologia, badanie złóż kopalin użytecznych
Nota biograficzna
Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 roku w Gajlańcach. Zmarł 6 stycznia 1947 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował w Instytucie Technologicznym w Charkowie, a następnie w Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie w 1903 roku uzyskał tytuł inżyniera górniczego. Habilitował się na Akademii Górniczej.
Po studiach pracował w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Później zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Był profesorem i dziekanem tegoż wydziału. W 1922 roku przyjechał do Warszawy, gdzie został zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym.
25 stycznia 1925 roku uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej. W lutym 1937 roku objął Katedrę Geologii Stosowanej na Wydziale Górniczym AG, od maja 1938 roku jako profesor zwyczajny, a w roku akademickim 1938/1939 prodziekan Wydziału Górniczego. 6 listopada 1939 roku aresztowany przez Niemców podczas Sonderaktion Krakau i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, skąd wyszedł w 1940 roku. Po powrocie do Krakowa uczestniczył w tajnym nauczaniu, przygotowując zarazem podręczniki akademickie. Po wojnie zorganizował i w l. 1945-1947 był dziekanem Wydziału Geologiczno-Mierniczego AG.
Członek Krakowskiego Towarzystwa Technicznego oraz Akademickiego Klubu Turystycznego
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, medal św. Stanisława 3. klasy
Bibliografia
Książki
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1930/31]. Kraków 1930, s. 17
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1931/32]. Kraków 1931, s. 19
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1932/33]. Kraków 1932, s. 26
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1933/34]. Kraków 1933, s. 26
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1935/36]. Kraków 1935, s. 27
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1938/39]. Kraków 1938, s. 30
- [Skład Osobowy AGH ... 1946/47]. Kraków 1946, s. 14
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Red. nacz. Z. Skoczyński. Warszawa 2002, s. 42–44
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. Bolesława Orłowskiego. Katowice 1986, s. 46
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 43-46, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 6-7, s. 5-8
- Kleczkowski A. S. : Geolodzy dla dobra Akademii Górniczo-Hutniczej (do 1949 roku Akademii Górniczej). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 96, s. 6-9