Eugeniusz Świtoński

Eugeniusz Świtoński
Nazwisko	Świtoński
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	7 sierpnia 1940
Miejsce urodzenia	Drohiczyn
Dyscyplina/specjalności	automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2012
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za niezwykle bogatą i różnorodną pracę naukową oraz w uznaniu istotnych dokonań organizacyjnych służących rozwojowi nauk technicznych
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Brązowy Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Eugeniusz Świtoński (1940-)

Dyscyplina/specjalności: automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja

Nota biograficzna

Urodził się 7 sierpnia 1940 roku w Drohiczynie.

Studia wyższe ukończył w 1963 roku na Politechnice Poznańskiej, a następnie rozpoczął pracę w Politechnice Śląskiej.

W 1970 roku obronił pracę doktorską, a w 1980 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1991 roku został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w 1995 roku, a po dwóch latach został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.

Od 1981 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn, równolegle kierując Zakładem Mechaniki Ogólnej. W latach 1991–1997 był kierownikiem Katedry Mechaniki Technicznej, zaś w 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 1997 roku kierownik Katedry Mechaniki Stosowanej.

Wybitny i ceniony specjalista w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, ze szczególnym uwzględnieniem teorii powłok i prętów cienkościennych. Ściśle współpracuje z przemysłem i prowadzi badania naukowe dla jego potrzeb. Pobyt w 1970 roku na stażu naukowym w Wojskowej Akademii Technicznej pod kierunkiem prof. Jana Szmeltera oraz dalsza współpraca z tą Uczelnią stanowiły podstawę i ukierunkowanie do podjęcia badań w zakresie stosowania i rozwoju metod numerycznych w analizie stereomechanicznej konstrukcji maszynowych. Na początku lat 80. XX wieku podjął współpracę z przemysłem maszyn górniczych w zakresie dynamiki napędów kombajnów węglowych. Równocześnie prowadził badania dotyczące biomechaniki i konstrukcji sprzętu medycznego oraz modelowania i optymalizacji mechatronicznych układów napędowych. Wynikiem tych badań jest szereg publikacji i opracowań konstrukcyjnych oraz patent dotyczący stołu do pionizacji i podnoszenia chorych. Jest autorem ponad 200 opracowań i oryginalnych artykułów naukowych. Uczestniczył i był organizatorem ponad 80 międzynarodowych konferencji naukowych.

Promotor 13 prac doktorskich, recenzent ponad 22 rozpraw doktorskich i 25 habilitacji, opiniodawca ponad 20 wniosków profesorskich. Wypromował ponad 150 dyplomantów na studiach magisterskich.

Członek Zespołu Mechaniki, Budownictwa i Architektury, dwukrotny członek Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa, członek Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki, Rady Nauki i Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komitetu Mechaniki i Komitetu Budowy Maszyn PAN, Komisji Górniczej PAN, Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (od 2007) i członkostwo w wielu organizacjach naukowych krajowych i zagranicznych w tym komitetów naukowych konferencji krajowych i zagranicznych oraz komitetów redakcyjnych czasopism naukowych w kraju i za granicą.

Doktor Honoris Causa Politechniki Rzeszowskiej (2007), Politechniki Śląskiej (2009) oraz Akademii Górniczo-Hutniczej (2012).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal KEN, Brązowy Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Jubileuszowy AGH, Medal Honorowy Giorgio Agricoli TU VSB Ostrawa, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz honorowy tytuł „Zasłużony dla Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM”, statuetka „Złoty Partner 2008” za wybitne osiągnięcia w rozwoju kadry naukowej Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach, nagroda w III Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS (1996), dwukrotnie indywidualna nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970, 1979), nagroda specjalna Rektora Politechniki Śląskiej w Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS za prace teoretyczne z mechaniki (1972), zespołowa nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1983), 4 zespołowe nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz liczne nagrody JM Rektora Politechniki Śląskiej i inne

Bibliografia

Książki

• Informator nauki polskiej 2006. T. 4B : ludzie nauki P-Ż. Warszawa 2006, s. 890
• Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 20 czerwca 2012. Kraków 2012, 86 [1] s., [foto]

Artykuły

• Kowal J.: Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa AGH Biuletyn AGH 2012 nr 54-55, s. 11-12
• Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa AGH - 20 czerwca 2012. Biuletyn AGH 2012 nr 54-55, s. 2, [foto]
• [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 25.04.2012], s. 2, 19–20, 73