Kazimierz Stanisław Sztaba
| Kazimierz Stanisław Sztaba | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Sztaba | ||||||||
| Imię / imiona | Kazimierz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
| Tytuły honorowe AGH | Profesor Honorowy AGH | ||||||||
| Data urodzenia | 1931 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia, przeróbka kopalin stałych, inżynieria mineralna, gospodarka surowcami mineralnymi | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor ds. Kształcenia (1969–1972) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polskitor Górniczy I stopnia. | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Stanisław Sztaba (1931–)
Specjalność: górnictwo i geologia (przeróbka kopalin stałych — inżynieria mineralna, gospodarka surowcami mineralnymi)
Urodził się 17 lipca 1931 roku w Krakowie. Ukończył studia na AGH (1955); doktorat (1960), habilitacja (1964), profesor nadzwyczajny (1969), profesor zwyczajny (1977). Profesor Honorowy AGH 2011.
W AGH początkowo pracował jako zastępca asystenta (1952–1953), asystent (1953–1955), starszy asystent (1955–1965), adiunkt (1956–1965), docent (1965–1970), profesor (1970). Dyrektor Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych/Zakładu Przeróbki Kopalin, Ochrony Środowiska i Utylizacji Odpadów w latach 1969–1985, prorektor w latach 1969–1972, profesor nadzwyczajny w latach 1970–1977, profesor zwyczajny od 1977 r.
Członek Komisji Górniczej i Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN, członek stały Państwowej Rady Górnictwa, wielu rad naukowych oraz komitetów naukowych międzynarodowych konferencji i kongresów. Redaktor programowy czasopism: „Archives of Mining Sciences”, „Górnictwo”, „Fizykochemiczne Problemy Mineralurgii” (przewodniczący Rady Redakcyjnej).
Badania: procesy przepływowe w inżynierii mineralnej (przeróbka kopalin) — wprowadzenie metod statystycznych do badań tych procesów, określenie i usystematyzowanie kierunków ich rozwoju, opracowanie wybranych zadań szczegółowych od zagadnień podstawowych, aż do zasad ich wykorzystania praktycznego; identyfikacja materiałów i kontrola procesów technologicznych, w szczególności do celów optymalizacji i sterowania — metody opisu właściwości materiałów, zasady budowy układów kontrolnych procesów przemysłowych, modelowanie procesów przemysłowych i budowa algorytmów sterowania (szczególnie optymalizującego), kryteria oceny procesów przetwarzania surowców, szczególnie wieloskładnikowych w aspekcie ich kompleksowego wykorzystania; tendencje i kierunki rozwoju procesów technologii przetwarzania surowców mineralnych i mineralnopodobnych i ich przekształcenie z tradycyjnej przeróbki kopalin w nową dyscyplinę nauk. i techn. — inżynierię mineralną; zasady gospodarowania surowcami mineralnymi (pierwotnymi i wtórnymi) na etapie ich przetwarzania wstępnego i ich kompleksowe wykorzystanie: efektywne włączanie operacji biotechnologicznych do inżynierii mineralnej.
Działalność pozanaukowa: członek założyciel Polskiej Akademii Filatelistyki (wiceprzewodniczący 1993–2001, prezes 2001–), członek czynny Académie Européenne de Philatélie, współautor około 35 publikacji z dziedziny filatelistyki.
Autor ponad 260 publikacji z zakresu przeróbki mechanicznej i kompleksowego wykorzystania surowców mineralnych (w tym wtórnych i odpadowych), kontroli i optymalizacji procesów technologicznych, kształcenia i przygotowania kadr. Promotor wielu prac doktorskich.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. S. 716
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 369, portr.
- Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 14 grudnia 2011 r. s. 1, 2, 12–13, 53