Stanisław Franciszek Jucha
| Stanisław Franciszek Jucha | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Jucha | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Stanisław | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1930–2003
| ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska; eksploatacja otworowa, geologia naftowa, kartografia geologiczna
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi (1973); krzyże: Kawalerski i Oficerski OOP (1979, 1986); Medal KEN (1984); nagrody: Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1966, 1968, 1978, 1979 (2), 1982, 1986); Ministra Edukacji Narodowej (1988, 1989, 1991); Rektora AGH (ok. 24); odznaki: złote i srebrne SITPNiG i NOT, Honorowa m. Krakowa oraz Województw: krakowskiego, krośnieńskiego, rzeszowskiego, przemyskiego, pilskiego, zielonogórskiego; honorowe obywatelstwo Krosna. | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. dr inż. Stanisław Franciszek Jucha (1930–2003)
Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska; eksploatacja otworowa, geologia naftowa, kartografia geologiczna
Urodził się 25 września 1930 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 4 marca 2003 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH 1953, dr nauk technicznych 1963, prof. nadzw. 1983, profesor zwyczajny 1991.
Po ukończeniu studiów na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH w 1953 roku podjął pracę w AGH na stanowisku asystenta. Po obronie pracy doktorskiej (1963) został adiunktem, w roku 1983 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1991 został profesorem zwyczajnym. W latach 1969–1974 zastępca dyrektora, a w latach 1984–1987 dyrektor Instytutu Wiertniczo-Naftowego Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH. Kierownik Zakładu Geologii Naftowej na tym wydziale w latach 1981–1992. Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego w latach 1978–1984, a w latach 1984–1987 Dziekan tego Wydziału. Odbył staże zagraniczne w Moskwie, w Krasnodarze, we Lwowie i w Kijowie (1965–1965), w Bukareszcie (1970) i w Niemczech (1980–).
Działalność naukowo badawcza: badania serii menilitowo-krośnieńskiej w polskich, ukraińskich, morawskich i rumuńskich Karpatach fliszowych; stworzenie oryginalnej koncepcji polskiej metody cyfrowej kartografii naftowej dla basenów naftowych Polski o charakterze licencyjnym i normatywnym, w nawiązaniu do budowy kontynentów, sedymentologii, analizy miąższościowej i facjalnej, właściwości skał i płynów złożowych, warunków migracji i akumulacji węglowodorów, przepływów płynów w ośrodku porowatym, geologii podstawowej, analizy strukturalnej starych platform i geosynklin.
Autor ponad 250 publikacji, 8 książek, 7 patentów i ponad 300 ekspertyz. Promotor 9 prac doktorskich.
Członek m.in. Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Komitetu Nauk Geologicznych PAN (1969–), Komitetu Narodowego Karpacko-Bałkańskiej Asocjacji Geologicznej (1974–1987), Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa , Sekcji Wiertnictwa i Górnictwa Otworowego Komitetu Górnictwa PAN (1982–), Naftowo-Gazowej Akademii Ukrainy (UNGA, 1996). Doktor honoris causa Narodowej Akademii Górniczej Ukrainy (NAHMU) w Dniepropietrowsku 1996.
Zaangażowany w działalność społeczną. Był m.in. członkiem Stowarzyszenia Wychowanków AGH, Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Krośnieńskiej oraz Stowarzyszenia Odrzykoniaków.
Źródło:
- BIP AGH 2003 nr 124. s. 16, fot.
- Informator nauki polskiej 2000. T. 4a: Ludzie nauki A–O. Warszawa 2000. S. 336
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 2: H–Ł. Warszawa 1999. S. 210–211, portr.