Janusz Pakulski
Janusz Pakulski | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||||||
Nazwisko | Pakulski | ||||||||||||
Imię / imiona | Janusz
| ||||||||||||
Data urodzenia | 1 stycznia 1926 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Warszawa | ||||||||||||
Data śmierci | 12 kwietnia 2000 | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | metalurgia, odlewnictwo, metaloznawstwo | ||||||||||||
Wydział | Wydział Odlewnictwa
| ||||||||||||
|
Janusz Pakulski (1926-2000) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo, metaloznawstwo
Nota biograficzna
Urodził się 1 stycznia 1926 roku w Warszawie. Zmarł 12 kwietnia 2000 roku. Pochowany na Cmentarzu Bronowickim w Krakowie.
Przed II wojną światową ukończył 2 klasy Gimnazjum im. Ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie. W czasie okupacji ukończył na kompletach kolejne 2 klasy gimnazjum, a następnie uczył się w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej im. Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, kierowanej przez prof. K. Gierdziejewskiego. Dyplom "technika metaloznawczo-odlewniczego" uzyskał w lipcu 1944 roku.
W latach okupacji działał w Związku Walki Zbrojnej, a następnie był żołnierzem Armii Krajowej. W grudniu 1942 roku został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, z którego został zwolniony w kwietniu 1943 roku. W październiku 1944 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony do łagru w Borowiczach koło Nowogrodu, gdzie był więziony do marca 1946 roku.
W 1947 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1952 roku uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga. Pracę dyplomową pt. "Zaprojektować żeliwiak doświadczalny f150 mm" wykonał pod kierunkiem prof. Mikołaja Czyżewskiego. Jeszcze przed ukończeniem studiów, podjął pracę dydaktyczną jako zastępca asystenta w Katedrze Metalurgii i Surówki Wydziału Hutniczego.
W 1966 roku na podstawie pracy "Ustalenie wpływu niektórych modyfikatorów na mikrosegregację węgla w odlewach ze staliwa austenitycznego Hadfielda", której promotorem był profesor Mikołaj Dubowicki, uzyskał doktorat.
W 1973 roku został kierownikiem Katedry Metalurgii i Surówki,???????? którą kierował aż do czasu przejścia na emeryturę w 1991 roku.
W pierwszych latach pracy w Katedrze organizował od podstaw laboratoria dydaktyczne i badawcze, które w późniejszych latach rozwijał i wzbogacał o nowoczesną tematykę ćwiczeń oraz aparaturę. Oprócz normalnych zajęć na macierzystym Wydziale, miał również wykłady z metaloznawstwa i obróbki cieplnej na 3 innych Wydziałach AGH, a także w dwóch punktach konsultacyjnych Politechniki Krakowskiej.
W latach 1969-1972 i 1979-1981 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.?????
Był promotorem 6 doktoratów i opiniodawcą kilku prac doktorskich.
Dziekana i Dyrektora Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa przez pół roku oraz Kierownika Punktu Konsultacyjnego AGH w Ozimku. Był członkiem Sekcji Procesów Odlewniczych Komitetu Metalurgii PAN w Krakowie, Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich, organizował konferencje naukowe PAN-STOP, działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego w AGH oraz w Polskim Towarzystwie Metaloznawczym.
W swej działalności naukowej wyspecjalizował się w zakresie metaloznawstwa odlewniczego, ze szczególnym uwzględnieniem procesów krystalizacji stopów. Z tego zakresu wykonał pracę doktorską, był promotorem innych prac doktorskich, autorem wielu publikacji; prowadził również wykład z teorii krystalizacji na studium doktoranckim Wydziału Odlewnictwa. Był znanym ekspertem obudów górniczych, zapraszanym do odbioru tych wyrobów dla kontrahentów zagranicznych i do wykonywania ekspertyz. Wykonał wiele prac naukowo-badawczych na rzecz przemysłu z zakresu tworzyw odlewniczych, poprawy ich jakości i obróbki cieplnej odlewów.
Przyczynił się znacznie do rozwoju Wydziału Odlewnictwa. Za pracę dydaktyczną, naukową i organizacyjną otrzymał wielokrotnie nagrodę Rektora AGH, indywidualną nagrodę Ministra i odznaczenia państwowe: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi i Medal Komisji Edukacji Narodowej. Wyróżniony został także Odznaką "Zasłużonemu Opolszczyźnie".
Doc. dr inż. Janusz Pakulski zmarł 12 kwietnia 2000 r. i został pochowany na Cmentarzu Bronowickim (Pasternik).
Odznaczenia i nagrody
O jego zaangażowaniu w ruchu oporu świadczą liczne odznaczenia, takie jak: Londyński Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska, Medal Zwycięstwa i Wolności, Krzyż Partyzancki i inne. Był członkiem Światowego Związku Armii Krajowej i Związku Sybiraków.
Bibliografia publikacji
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika 1951-2019 : Wydział Odlewnictwa, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Oprac. Z. Kulig, J. Cholawa. Kraków 2019, s. 57, 148-149
- Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 46, 134-136
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. ????????
- [Skład Osobowy AGH … 19??/??]. Kraków 1983, s. ??????
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 266, [foto]
Artykuły
- Dańko J.: Wspomnienie o doc. Januszu Pakulskim. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000, nr 78, s. ??????, [foto]??????
Inne
stan na dzień 28.04.2021