Kazimierz Mamro
| Kazimierz Mamro | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Mamro | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Kazimierz | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1929
| ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia (metalurgia żelaza) | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, nagrody resortowe, „Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonallizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira”. | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Mamro (1929–)
Specjalność: metalurgia (metalurgia żelaza)
Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni. Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).
W AGH asystent i adiunkt w latach 1954–65, docent w latach 1965–71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968–1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1967–1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w latach 1962–1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978. Od września 1999 roku na emeryturze.
Doradca wielu hut: „Jedność”, „Baildon”, „Łabędy”; członek Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, członek Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego.
Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej.
Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria).
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. s. 434
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 76, portr.
- Ciągłe odlewanie stali. II międzynarodowa konferencja. seminarium szkoleniowe: Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004. S. 13–16