Henryk Marcak

Henryk Marcak
Nazwisko	Marcak
Imię / imiona	Henryk
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1939
Dyscyplina/specjalności	geofizyka (geofizyka górnicza)
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału w latach 1984–1987
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
Odznaczenia i nagrody	Dyrektor Górniczy I st., trzykrotnie Min. Szkolnictwa Wyższego (I st.), (II st.), Rektora AGH 1979, Złota i Srebrna Odznaka Honorowa SITPNiG, Srebrna Odznaka „Zasłużony dla woj. katowickiego”, Złota Odznaka NOT, Złota Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska, Złoty Krzyż Zasługi.
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1984 1987

Prof. dr hab. inż. Henryk Marcak (1939–)

Specjalność: geofizyka (geofizyka górnicza)

Urodził się 1 grudnia 1939 roku w Lesie k. Żywca. Absolwent AGH w Krakowie — mgr inż. geofizyki 1964 i mgr fizyki UAM 1966, dr — PAN 1971, dr hab. AGH — 1979, prof. (tytuł) 1990.

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w AGH, najpierw jako asystent, później jako starszy asystent w Katedrze Geofizyki Geologicznej (1964–1966). W latach 1966–1971 był kierownikiem Pracowni Metod Matematycznych w Instytucie Naftowym, a następnie (1971–1979) pracował jako adiunkt w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki AGH, później jako docent (1979–1990), jako profesor od 1990 roku. W latach 1991–1996 pełnił funkcję dyrektora Międzyresortowego Instytutu Geofizyki, po reorganizacji kierownika Zakładu Geofizyki (1974–1991). Prodziekan Wydziału Geologii Poszukiwawczej (1984–1987). Kierownik Zakładu Geofizyki Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska (1992–1996). Profesor zwyczajny od 1998 roku.

Odbył staż naukowy w WNI w Moskwie; visiting scientist w CISRO Geomechanical Division w Melbourne (1980–1981); warsztaty naukowe w CITP Triest 1991 (1994).

Członek Komitetu Geofizyki PAN 1993–; Environmental and Engineering Geophysical Society 1994–; Near-Surface Gephysical Society 1994–; Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Górotworu; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa oraz Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN 1993–1996.

Działalność naukowo-badawcza: wprowadzenie stochastycznego modelu ośrodka geologicznego do interpretacji pomiarów geofizycznych; modele deformacji eksploatowanego górotworu, poprzedzające tąpnięcie, możliwe do rozpoznawania metodami geofizycznymi; modele pola falowego i wykorzystanie interferencyjnych fal sejsmicznych do oceny miąższości stref spękanych; modele zmian zachodzących w ośrodku skalnym pod wpływem przepływu gazów i cieczy, które mogą być rozpoznane metodami geofizycznymi.

Autor ok. 150 publikacji, w tym książek, m.in. współautor książki „Geofizyka górnicza”, autor wielu ekspertyz. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 84–85
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 222