Marian Mazur
Marian Mazur | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Mazur | ||||||||||||
Imię / imiona | Marian | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż., prof. AGH | ||||||||||||
Data urodzenia | 1946
| ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | inżynieria i ochrona środowiska (ochrona powietrza, emisja zanieczyszczeń z technologii przemysłowych, ograniczenie emisji zanieczyszczeń, monitoring zanieczyszczeń powietrza, oceny oddziaływania technologii przemysłowych na środowisko | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan WGGiIŚ ds. studiów zaocznych 2005- | ||||||||||||
Wydział | Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie nagrody Rektora AGH. | ||||||||||||
|
Dr hab. inż., prof. AGH Marian Mazur (1946–)
Specjalność: inżynieria i ochrona środowiska (ochrona powietrza, emisja zanieczyszczeń z technologii przemysłowych, ograniczenie emisji zanieczyszczeń, monitoring zanieczyszczeń powietrza, oceny oddziaływania technologii przemysłowych na środowisko
Urodził się 16 września 1946 roku w Jarosławiu. Absolwent AGH 1970, doktor — AGH 1982, doktor habilitowany — AGH 1996.
Od 1975 pracuje na AGH. Kierownik Zakładu Kształtowania i Ochrony Środowiska od 2001 roku. Prodziekan WGGiIŚ ds. studiów zaocznych 2005–. Członek Senatu AGH od 2002 roku, redaktor półrocznika AGH „Inżynieria Środowiska”, konsultant naukowy PHS SA — Oddział Huta Katowice w Dąbrowie Górniczej 1998–2003, członek Wojewódzkiej Komisji Ocen Oddziaływania na Środowisko, przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej przy Wojewodzie Małopolskim do uzyskania uprawmnień gospodarki odpadami.
Członek Polskiego Instytutu Spalania oraz Sekcji Spalania Komitetu Termodynamiki Polskiej Akademii Nauk.
Jednym z głównych kierunków działalności naukowej jest problematyka emisji zanieczyszczeń z wybranych technologii przemysłowych oraz monitoring jakości powietrza.
Autor lub współautor około 100 publikacji, w tym kilku książek oraz ponad 100 niepublikowanych prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Przegląd Geodezyjny 2005 nr 12. s. 19, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 227