Adam Jan Bielański

Z Historia AGH
Adam Jan Bielański
Adam Bielanski.jpg
Nazwisko Bielański
Imię / imiona Adam
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr
Data urodzenia 1912
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności chemia
Pełnione funkcje Prorektor AGH w latach 1951–1955
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1983
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie katalizy heterogenicznej i fizykochemii ciała stałego, jak również za zasługi w powojennej odbudowie Uczelni oraz zainicjowanie powstania krakowskiej szkoły katalizy
Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Medal Jędrzeja Śniadeckiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Medal Jana Harabaszewskiego Pol. Tow. Chem., Medal „Merentibus” UJ, Medal Uniwersytetu w Liege (Belgia), Medal Honorowy za Zasługi dla Województwa Małopolskiego — srebrny
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Mineralny19491952
ProrektorAGH19511955

Prof. zw. dr Adam Jan Bielański (1912–)

Specjalność: chemia

Urodził się 14 grudnia 1912 roku w Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Imperial College of Science and Technology (Londyn). Doktorat (1945), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1962).

Początkowo pracował jako asystent w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii Akademii Górniczej, potem był pracownikiem naukowo-dydaktycznym (1945–64). Organizator Wydziału Mineralnego AGH 1950–1951, prorektor AGH 1951–1955. Od 1964 r. profesor UJ, kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej, następnie Dyrektor Instytutu Chemii Nieorganicznej. Od 1983 r. emerytowany profesor.

Członek PAN (przew. Oddziału PAN w Krakowie); członek korespondent (1965), członek rzeczywisty PAN (1973), członek czynny PAU (1989). Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w latach 1967–81.

Doktor honoris causa AGH (1983 r.)

Autor ok. 150 prac z dziedziny katalizy heterogenicznej oraz fizykochemii ciała stałego, opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Książki: Chemia ogólna i nieorganiczna, Podstawy chemii nieorganicznej, Oxygen in Catalysis.

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszzwa 1993. S. 50
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2005. S. 25
  • Dziennik Polski 2013 nr 117 (21 V 2013). s. A05