Stefan Kreutz
Stefan Kreutz | |
---|---|
Nazwisko | Kreutz |
Imię / imiona | Stefan |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr |
Data urodzenia | 6 czerwca 1883 |
Miejsce urodzenia | Lwów |
Data śmierci | 30 marca 1941 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | mineralogia, krystalografia, petrografia |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP |
Prof. zw. dr Stefan Kreutz (1883–1941)
Specjalność: mineralogia, krystalografia, petrografia
Życiorys
Urodził się 6 czerwca 1883 we Lwowie, zmarł 30 marca 1941 w Krakowie. W latach 1901-1902 studiował mineralogię i petrografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1903 roku kontynuował studia w uniwersytecie w Wiedniu. Studia uzupełniające odbył w uniwersytetach w Monachium, Oxfordzie, Paryżu i we Fryburgu w Bryzgowii. Dr filozofii uniwersytetu w Wiedniu, profesor UJ. W roku akademickim 1919/1920 profesor zwyczajny AG w Katedrze Mineralogii na Wydziale Górniczym. Po roku pracy w AG wrócił na UJ i został kierownikiem Zakładu Mineralogicznego. W latach 1929-1930 był dziekanem Wydziału Filozoficznego UJ.
Specjalizował się w krystalofizyce, petrogenezie, krystalografii geometrycznej, mineralogii ogólnej, krystalochemii, geochemii, krystalografii strukturalnej, petrografii skał magmowych głębinowych.
Wykazywał wielką troskę o ochronę nieożywionych zabytków przyrody polskiej, występował w sprawie ochrony obiektów mineralogiczno-petrograficznych Tatr oraz Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Sprowadził do Zakładu Mineralogii UJ pierwszą w Polsce aparaturę rentgenowską do badania struktury wewnętrznej kryształów.
Był czynnym uczestnikiem wielu kongresów mineralogicznych, zjazdów, uroczystości międzynarodowych, zarówno polskich jak i zagranicznych.
Członek Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek Królewskiego Towarzystwa Mineralogicznego w Londynie, członek zwyczajny Niemieckiego Towarzystwa Mineralogicznego. Członek zarządu i wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Geologicznego oraz Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Delegat do Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Członek korespondent AU i PAU, członek czynny PAU. Przewodniczący Sekcji Geologicznej Komisji Fizjograficznej PAU, delegat PAU do Komitetu Naukowego Mineralogiczno-Geologicznego. Czł. honorowy Komitetu Redakcyjnego "Zeitschrift fur Kristallographie".
Autor ponad 70 publikacji. Promotor 16 prac doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Komandorski OOP, Nagroda im. Lubomirskich AU
Źródło:
- BIP 1994 nr 5. s. 6
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 7. s. 93–96
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. s. 344–346
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 118–120