Franciszek Michał Nadachowski
| Franciszek Michał Nadachowski | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Nadachowski | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Franciszek | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1923 | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 2012 | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała)
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda Państwowa II st. (członek zespołu) - 1955, (przewodniczący zespołu) - 1973, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej - 1973 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Franciszek Michał Nadachowski (1923-2012)
Specjalność: inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała)
Urodził się 9.09.1923 r. w Warszawie. Zmarł 6.07.2012 r. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Bronowice. Studia: Politechnika Śląska; doktorat (1960), docent (1963), prof. nadzw. (1969), prof. zw. (1974).
Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach. W AGH od 1963 r. - kierownik Katedry Technologii Materiałów Ogniotrwałych od 1965 r., profesor od 1969 roku. W latach 1981-1984 i 1990-1993 dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W latach 1972-1987 członek Senatu AGH. W latach 1971-1988 członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych. Był ekspertem Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach i Japonii. Członek redakcji miedzynarodowego czasopisma "Ceramics International".
Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych - kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji). Współtwórca 39 patentów.
Opublikował 85 prac dotyczących technologii ceramicznej.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. Warszawa 1993. S. 488
- Dziennik Polski 2012 nr 159 (10 VII 2012). s. A11 [nekrologi]
- Dziennik Polski 2012 nr 165 (17 VII 2012). s. A10 [nekrologi]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 243