Zbyszko Andrzej Stojek

Zbyszko Andrzej Stojek
Nazwisko	Stojek
Imię / imiona	Zbyszko
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	14 listopada 1929
Miejsce urodzenia	Katowice
Data śmierci	10 czerwca 2008
Dyscyplina/specjalności	budownictwo, matematyka (mechanika stosowana, mechanika budowli, teoria drgań, wibroakustyka, wibroizolacja, metody matematyczne)
Pełnione funkcje	Wicedyrektor ds. nauki Instytutu Mechaniki i Wibroakustyki w latach 1981–1985
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki ;
Odznaczenia i nagrody	Siedmiokrotnie Ministra Edukacji Narodowej 1965, 1969, 1974, 1979 (zespołowo) 1982, 1989, Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa 1990; Krzyż Oficerski OOP 1999, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN

Prof. zw. dr hab. inż. Zbyszko Andrzej Stojek (1929–2008)

Specjalność: budownictwo, matematyka (mechanika stosowana, mechanika budowli, teoria drgań, wibroakustyka, wibroizolacja, metody matematyczne)

Życiorys

Urodził się 14 listopada 1929 roku w Katowicach. Zmarł 10 czerwca 2008 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent budownictwa lądowego AGH w Krakowie 1954, magister matematyki UJ 1960, doktor nauk technicznych Politechniki Krakowskiej 1961, doktor habilitowany 1964, profesor nadzwyczajny 1969, profesor zwyczajny 1990.

Przebieg pracy zawodowej: Politechnika Krakowska: asystent-docent 1952–1967; Politechnika Rzeszowska: docent, orgnizator Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska 1967–1979, dziekan 1967–1972, 1975–1976, 1993–1999, profesor zwyczajny 1990–, kierownik Katedry Mechaniki Konstrukcji; AGH w Krakowie: profesor nadzwyczajny 1979–1990, wicedyrektor ds. nauki Instytutu Mechaniki i Wibroakustyki 1981–1985.

Członek Komitetu Mechaniki PAN 1969–1971, 1981–1983 (Sekcja Mechaniki Analitycznej 1969–1993); Komitetu Budowy Maszyn PAN 1972–1993 (Zespół Dynamiki Maszyn); Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (Sekcja Mechaniki Konstrukcji 1975–).

Badania: teoretyczne i doświadczalne w zakresie dynamiki budowli: analizy drgań wielokondygnacyjnych budynków szkieletowych (formowanie kompleksowych modeli teoretycznych analizą i metodami obliczeń drgań modeli); rozwiązania wibroizolacji szynowych kolejowych i tramwajowych zastosowane na Dworcu Kraków Główny i na ulicach Krakowa; zastosowanie metody pasm skończonych w zakresie wibroakustyki.

Działalność pozanaukowa: rzeczoznawca MOŚZNiL w zakresie ochrony przed wibracjami i hałasem.

Autor 40 rozpraw i publikacji naukowych, 50 referatów, 3 monografii, 5 skryptów, 1 patentu, 90 projektów, ekspertyz i prac badawczych. Promotor 7 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP 1999, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, Siedmiokrotnie Ministra Edukacji Narodowej 1965, 1969, 1974, 1979 (zespołowo) 1982, 1989, Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa 1990

Bibliografia

Źródło:

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 242, portr.
Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 956
Dziennik Polski 2008 nr 136 (12 VI 2008). s. 18 [nekrologi]
Dziennik Polski 2008 nr 137 (13 VI 2008). s. 16 [nekrologi]