Zdzisław Karol Wilk
| Zdzisław Karol Wilk | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Wilk | ||||||||||||
| Imię / imiona | Zdzisław Karol | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 19 sierpnia 1893 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Sieniawa | ||||||||||||
| Data śmierci | 13 lipca 1968 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–54) (1960–62) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Górniczy
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia PRL | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. nadzw. inż. Zdzisław Karol Wilk (1893–1968)
Specjalność: gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej
Życiorys
Urodził się 19 sierpnia 1893 r.w Sieniawie, zmarł 13 lipca 1968 r. w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, dalsze studia odbywał w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika pracował w przemyśle.
Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie(1948).
Od 1948 r. związany z AG. Praca na Wydziale Górniczym (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962). W 1963 r. przeszedł na emeryturę.
Członek Komisji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego do zbadania możliwości wydobywania siarki w fazie ciekłej w Tarnobrzegu, do spraw odmentowania węgla w Rybnickim Okręgu Węglowym, Rady Techniczno-Ekonomicznej przy MGiE, przewodniczący Zespołu Wiertnictwa i Nafty przy Komitecie Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu i Centralnego Laboratorium Gazownictwa, Komitetu naukowego do spraw zgazowania złóż węgla w Głównym Instytucie Górnictwa i innych.
Ogłosił drukiem 80 prac i artykułów z zakresu górnictwa naftowego. Autor 5 patentów.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP (1963); Złoty Krzyż Zasługi (1946); nagroda Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego II st. (1963); Medal 10-lecia PRL (1954); Brązowy Medal „Górnictwo w 1000-lecie Państwa Polskiego”; Złota Odznaka Honorowa Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego w Polsce
Źródło
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 163
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 395