Zygmunt Osika
| Zygmunt Osika | |
|---|---|
| Nazwisko | Osika |
| Imię / imiona | Zygmunt |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
| Data urodzenia | 4 lipca 1909 |
| Miejsce urodzenia | Cleveland Ohio (USA) |
| Data śmierci | 26 stycznia 1985 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza |
| Wydział | Wydział Metalurgiczny
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi |
Doc. dr inż. Zygmunt Osika (1909–1985)
Specjalność: metalurgia stali, proces martenowski, praca dydaktyczno-wychowawcza
Nota biograficzna
Urodził się 4 lipca 1909 roku w Cleveland Ohio (USA). Zmarł 26 stycznia 1985 roku w Krakowie.
W 1922 roku przyjechał do Polski. W 1930 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1946 roku.
W 1937 roku podjął pracę na Akademii Górniczej na stanowisku z-cy asystenta w Katedrze Metalurgii Stali. W czasie okupacji pracował jako robotnik w kopalniach naftowych, a następnie jako urzędnik w Ubezpieczalni Społecznej w Jaśle. Po wojnie kontynuował pracę dydaktyczno-naukową w Katedrze Metalurgii Stali Akademii Górniczej.
W 1962 roku uzyskał na AGH tytuł doktora. Rozprawa doktorska była poświęcona metalurgii pneumatycznej. Opublikowane wyniki jego badań w tym zakresie były wtedy jednymi z nielicznych w literaturze światowej.
Z AGH był związany do 1979 roku, pracując na Wydziale Metalurgicznym w Instytucie Metalurgii w Zakładzie Stalownictwa.
Oprócz pracy w Akademii Górniczo-Hutniczej pracował dodatkowo, m.in. w latach 1945–1950 w Liceum Górniczo-Hutniczym w Krakowie; w latach późniejszych w Komisji d/s szkolnictwa zawodowego, opracowując programy i podręczniki szkolne. W latach 1952–1958 pracował na stanowisku starszego odbiorcy w Zakładzie Odbiorów Hutniczych, a w latach 1956–1961 w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, w Zakładzie Metali w Krakowie.
W 1958 roku wspólnie z prof. A. Ludkiewiczem wydał skrypt pt. „Metalurgia Stali”, jednocześnie prowadził badania związane z wpływem technologii procesu martenowskiego na jakość wytwarzanej stali, oraz badania nad technologią wytwarzania stali w piecu tandem. Stworzył w Katedrze Metalurgii Stali AGH Zespół do badań tlenowego procesu konwertorowego. Za zasługi w pracy dydaktycznej i pedagogicznej został przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie zaliczony i wpisany do Księgi Wybitnych Specjalistów.
Wypromował ponad 100 inżynierów stalowników. Był autorem 14 publikacji z zakresu technologii procesu martenowskiego, w tym jednej książki.
W latach 1950–1985 był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, szereg odznaczeń branżowych i regionalnych, m.in.: Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Odznaka Budowniczego Huty, im. Lenina
Źródło:
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Jubileusz 75-lecia Wydziału. s. 45, portr.
- Gazeta Wyborcza nr 174 (27 VII 2009). s. 7
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. s. 261–262
- Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej. Jubileusz 90-lecia Wydziału 1922-2012. Kraków 2012. s. 102-103, portr.
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. 2. Pion hutniczy. Kraków : AGH 1979, s. 109