Witold Budryk

Witold Budryk
Nazwisko	Budryk
Imię / imiona	Witold
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	24 lutego 1891
Miejsce urodzenia	Białystok
Data śmierci	18 listopada 1958
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Pełnione funkcje	Rektor AGH (1956–58)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Nagroda Państwowa I stopnia, Nagroda Państwowa II stopnia

Prof. zw. dr hab. inż. Witold Budryk (1891–1958)

Specjalność: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna

Nota biograficzna

Urodził się 24 lutego 1891 r. w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.

Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.

W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Zakładu Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W listopadzie 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.

Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Górniczego (1936-1939) i (1945-1946). a w latach 1956-1959 był Rektorem AGH.

Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN (1952–58). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego, koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–39).

Autor ok. 120 prac, ogłoszonych drukiem w języku polskim, francuskim i niemieckim. Dotyczą one wszystkich dziedzin górnictwa i przeróbki mechanicznej. Stworzył naukowe podstawy nowych działów w górnictwie podziemnym: warunki bezpieczeństwa przeciwko zagrożeniom geodynamicznym, gazowym i wodnym.

Członek Akademii Nauk Technicznych, czł. rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach; został także upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).

Budynek A-4 nosi imię profesora Witolda Budryka, a na na pierwszym piętrze znajduje się tablica poświęcona Jego pamięci.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Złota Odznaka Honorowa NOT, Nagrody państwowe I i II stopnia

Źródło:

Biogramy uczonych polskich. T. 7. Wrocław 1992. S. 34–37
Biuletyn Iinformacyjny Pracowników AGH 1994 nr 8–9. s. 25–26
Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. Warszawa 1994. S. 220–222
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 15. s. 12
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 23
Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 34
Nauka Polska 1958 nr 3 (23). s. 131–134
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 31–36
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 36–39