Adolf Langrod
Adolf Langrod | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Langrod | ||||||||||||
Imię / imiona | Adolf | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 15 stycznia 1876 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||||||
Data śmierci | 14 października 1968 | ||||||||||||
Miejsce śmierci | Paryż | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | kolejnictwo | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Komunikacji AG | ||||||||||||
Wydział | Wydziały Politechniczne
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP, Nagroda Państwowa | ||||||||||||
|
Prof. zw. dr inż. Adolf Langrod (1876–1968)
Specjalność: kolejnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 15 stycznia 1876 r. w Krakowie, zmarł 14 października 1968 r. w Paryżu.
W 1905 roku uzyskał na Politechnice Wiedeńskiej stopień doktora nauk technicznych.
W latach 1919-1928 zorganizował wydziały Konstrukcyjno-Doświadczalny oraz Budowy i Odbioru Taboru Kolejowego przy Ministerstwie Komunikacji i był ich naczelnikiem.
Od 1945 roku pracę w administracji i przemyśle łączył z dydaktyką i działalnością naukową.
Pracę akademicką rozpoczął w 1945 roku jako zastępca profesora na Politechnice Śląskiej (z tymczasową siedzibą w Krakowie) oraz równolegle jako organizator Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych AG. W 1945 roku był prodziekanem Wydziału Komunikacji.
W AG zorganizował również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego na Wydziale Komunikacji, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 roku.
W 1947 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego.
W latach 1948-1950 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Komunikacji.
W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską.
Członek Rady Technicznej przy ministrze Komunikacji, członek honorowy SIMP.
Opublikował ok. 80 prac, w tym kilka podręczników i skryptów.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Komandorski OOP, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego
Bibliografia
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 80–81