Maksymilian Tytus Huber
| Maksymilian Tytus Huber | |
|---|---|
| Nazwisko | Huber |
| Imię / imiona | Maksymilian, Tytus |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 4 stycznia 1872 |
| Miejsce urodzenia | Krościenko |
| Data śmierci | 19 grudnia 950 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | mechanika teoretyczna, teoria plastyczności |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Wyższych Zagadnień Mechaniki AGH (1949–1950) |
| Wydział | Wydział Elektromechaniczny |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1945 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne osiągnięcia w dziedzinie mechaniki technicznej (wytrzymałość konstrukcji lotniczych i zbrojeniowych, teoria sprężystości, stateczność ustrojów sprężystych, zagadnienie wytężenia) |
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi |
Prof. zw. dr inż. Maksymilian Tytus Huber (1872–1950)
Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności
Nota biograficzna
Urodził się 4 stycznia 1872 r. w Krościenku nad Dunajcem, zmarł 9 grudnia 1950 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu.
Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor w 1921/22 roku.
W AGH od 1949 roku kierował specjalnie dla niego utworzoną Katedrą Wyższych Zagadnień Mechaniki na Wydziale Elektromechanicznym, gdzie prowadził wykłady z teorii plastyczności i sprężystości.
Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Autor słynnej hipotezy wytężeniowej, opracowanej w 1903 roku. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–18), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–39), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych.
Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–50). Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie (1945) oraz Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950).
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Komandorski OPRest., Złoty Krzyż Zasługi, Odznaka Honorowa "Orlęta", Nagroda Państwowa I stopnia za całokształt działalności
Bibliografia
Książki
- Akademia Nauk Technicznych : 1933-1937. Warszawa 1937, s. 22-24, [bibliogr.]
- Akademja Nauk Technicznych : 1920-1932. Warszawa 1932, s. 34-39, [bibliogr.]
- Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 4 : Nauki techniczne. Oprac. A. Śródka, P. Szczawiński. Wrocław [etc.] 1988, s. 143-150, [foto], [bibliogr.]
- Czy wiesz kto to jest? Pod ogólną red. S. Łozy. Warszawa 1938, s. 266-267
- Duda R.: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012, s. 175-176, [foto] (Acta Universitatis Wratislaviensis ; no 3427)
- Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 120
Artykuły
- Damasiewicz M.: Wspomnienie o profesorze Maksymilianie Tytusie Huberze. Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 10. Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1957, s. 3-7, [bibliogr.]
- Engel Z.: Słów kilka o profesorze M. T. Huberze. Mechanika, 1994, t. 13, z. 2, s. 89-95, [foto], [bibliogr.]
- Engel Z. W., Wolny S.: Uroczystości poświęcone Profesorowi Maksymilianowi Tytusowi Huberowi. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004, nr 135, s. 6