Jerzy Grzymek
| Jerzy Grzymek | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Grzymek | ||||||||
| Imię / imiona | Jerzy | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 9 kwietnia 1908 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Iwkowa | ||||||||
| Data śmierci | 4 maja 1990 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | technologia związków siarkowych i związków glinu | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Ceramicznego AGH (1964–1968) | ||||||||
| Wydział | Wydział Ceramiczny | ||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1979 | ||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla rozwoju chemii, a w szczególności fizykochemii stosowanej materiałów budowlanych oraz kompleksowych metod wytwarzania materiałów wiążących z ubogich rud i odpadów przemysłowych wraz z uznaną w świecie metodą pozyskiwania tlenku glinu i cementów szybkosprawnych | ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Wielki OOP, Krzyż Komandorski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Jerzy Grzymek (1908–1990)
Dyscyplina/specjalności: technologia związków siarkowych i związków glinu
Nota biograficzna
Urodził się 9 kwietnia 1908 r. w Iwkowej k. Brzeska, zmarł 4 maja 1990 r. w Krakowie i pochowany na Cmentarzu Rakowickim
Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–35).
Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku został pełnomocnikiem rządu ds. odbudowy przemysłu cementowego na Śląsku Opolskim, czym zajmował się do 1948 roku. Następnie został dyrektorem Zjednoczenia Fabryk Cementu w Sosnowcu. W tym okresie przygotował też do budowy podstawowe obiekty planu 6-letniego – m.in. 3 cementownie – zabezpieczając dla nich import maszyn i urządzeń. W 1951 roku został powołany na Wiceministra Przemysłu Lekkiego. Był pierwszym organizatorem i kierownikiem powstałego w 1953 roku Ministerstwa Przemysłu Materiałów Budowlanych. W latach 1955–1960 był podsekretarzem stanu tegoż ministerstwa, w 1957 roku nazwanego Ministerstwem Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.
Profesor Grzymek równolegle z pracą w przemyśle zajmował się również działalnością naukowo-dydaktyczną. Rozumiejąc potrzeby przemysłu, przyczynił się do powstania Wydziału Ceramicznego Akademii Górniczo-Hutniczej w 1951 roku. Objął wtedy kierownictwo Katedry Technologii Wiążących Materiałów Budowlanych i Betonów. W 1954 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 roku profesorem zwyczajnym. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał na AGH 1957 roku. W latach 1964–1968 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Ceramicznego. W tym czasie zainicjował pracę nad przebudową struktury uczelni. Od 1998 roku Jego imię nosi zbudowany w latach 1969–1974 budynek Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki – pawilon B-6, zwany popularnie w akademii „Grzymkówką”. Nazwa jest jak najbardziej słuszna, gdyż do jego zbudowania przyczynił się profesor Jerzy Grzymek.
Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych.
Był organizatorem Wydziału Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach. Doktor Honoris Causa AGH (1979).
Imię prof. Jerzego Grzymka nosi budynek AGH B-6, a wewnątrz znajduje się tablica pamiątkowa Jemu poświęcona. Od 1998 roku Jego imię nosi zbudowany w latach 1969–1974 budynek Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki – pawilon B-6, zwany popularnie w akademii „Grzymkówką”. Nazwa jest jak najbardziej słuszna, gdyż do jego zbudowania przyczynił się profesor Jerzy Grzymek. W budynku znajduje się też i tablica pamiątkowa Jemu poświęcona.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Wielki OOP, Krzyż Komandorski OOP, Order Budowniczego Polski Ludowej, medal i tytuł honorow „Zasłużony Nauczyciel PRL”, Medal KEN, Order Sztandaru Pracy I kl. Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Medal of Honor od American Biographical Institute, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Złote Honorowe Odznaki NOT i SITPMB. Był również trzykrotnym laureatem Nagród Państwowych.
Bibliografia
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. s. 603–605
- Biuletyn AGH 2013 nr 66-67 s. 27-29
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18