Włodzimierz Wrona
| Włodzimierz Wrona | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Wrona | ||||||||
| Imię / imiona | Włodzimierz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr | ||||||||
| Data urodzenia | 16 października 1912 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Deszno | ||||||||
| Data śmierci | 28 września 1988 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Hayward | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | matematyka | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AGH (1950–51) | ||||||||
| Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
| ||||||||
| |||||||||
Prof. nadzw. dr Włodzimierz Wrona (1912–1988)
Dyscyplina/specjalności: matematyka
Nota biograficzna
Urodził się 16 października 1912 roku w miejscowości Deszno koło Kielc. Zmarł 28 września 1988 roku w Hayward (USA).
Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (dyplom otrzymał 30 czerwca 1934 roku). Równocześnie w latach 1932–35 był zastępcą asystenta Katedry Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1935–38 był nauczycielem w Państwowym Gimnazjum w Siemianowicach Śląskich. W 1938 roku wyjechał na dalsze studia do Amsterdamu. W okresie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu w szkolnictwie średnim, a następnie na tajnym uniwersytecie w Krakowie. W okresie 1947-48 studiował geometrię różniczkową w Leeds (Anglia).
W Akademii Górniczej był adiunktem (1945–46), zastępcą profesora (1946–49), docentem (1949–50), profesorem nadzwyczajnym (1950–60). W latach 1953-60 był kierownikiem Katedry Matematyki. W roku akademickim 1950/51 był dziekanem Wydziału Hutniczego AGH. Od 1960 roku prof. nadzw. Politechniki Warszawskiej.
W 1959 roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską, gdzie wykładał matematykę na Wydziale Inżynierii Budowlanej i kierował Katedrą Matematyki. W 1970 roku wyemigrował do USA na zaproszenie Kalifornijskiego Uniwersytetu Stanowego w Hayward. Pracował tam przez 10 lat na stanowisku profesora, później przeszedł na emeryturę.
Autor wielu publikacji m.in. opublikował Matematykę wyższą dla studiów technicznych (1957) oraz trzyczęściową pracę dotyczącą przestrzeni Finslera (1963).
Członek licznych organizacji naukowych m.in. PTM, New York Academy of Science, London Mathematical Society i Tensor Society w Japonii.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda PTM im. S. Zaremby
Bibliografia
Książki
- Duda R.: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012, s. 514 (Acta Universitatis Wratislaviensis, no 3427)
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 206
- [Skład Osobowy AGH... 1958-1959]. [Kraków 1959], s. 32, 165, 168, 170, 175, 179, 184
- Słownik biograficzny matematyków polskich. Red. S. Domoradzki, Z. Pawlikowska-Brożek, D. Węglowska. Tarnobrzeg 2003, s. 262-263
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. [Oprac. merytoryczne: R. Benesch et al. ; red.: J. Kajtoch]. Kraków 1994 s. 21, [foto]
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997 [AGH]. Kraków 1997, s. 55
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)