Stanisław Takuski

Stanisław Takuski
Nazwisko	Takuski
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	19 maja 1921
Miejsce urodzenia	Jasienna
Data śmierci	21 października 1984
Dyscyplina/specjalności	eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969–1972)
Wydział	Wydział Górniczy
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Górniczy 1969 1972

Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Takuski (1921–1984)

Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 19 maja 1921 roku w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej, zmarł 21 października 1984 roku.

W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940–1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na Wydziale Górniczym AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.

Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Współpracował z przemysłem miedziowym. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił również wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.

Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.

Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert.

Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP

Bibliografia

Książki

• Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983, s.1110
• Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 369

Artykuły

• Kicki J.: Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Takuskim (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, s. 13-15, [foto]
• Piechota S.: Wspomnienie o profesorze Stanisławie Takuskim. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1134. [Seria] Górnictwo 1987, z. 131, s. 7-9, [foto]
• Profesor Stanisław Takuski (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, okł., [foto]