Eugeniusz Mazanek
| Eugeniusz Mazanek | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Mazanek | ||||||||
| Imię / imiona | Eugeniusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1910–1984
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
| ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Eugeniusz Mazanek (1910–1984)
Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
Urodził się 4.12.1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12.10.1984 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933). Początkowo pracował w przemyśle. Podczas okupacji był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie uruchamiał zniszczony przemysł hutniczy. Do 1960 r. przewodniczący polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej RWPG. W 1959 r. objął Katedrę Metalurgii Surówki AGH, którą kierował do 1980 r. Docent od 1957 r., prof. nadz. — 1964, prof. zw. — 1971. Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii UJ. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.
Zajmował się m.in. badaniami zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce.
Jest autorem ogromnej liczby publikacji : monografii, artykułów w czasopismach polskich i zagranicznych.
Źródło:
- BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21
- Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Warszawa 2012. S. 84–86