Kiejstut Żemaitis
| Kiejstut Żemaitis | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Żemaitis | ||||||||||||
| Imię / imiona | Kiejstut | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1906–1973
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | elektrometalurgia stali
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Nagrody państwowe i resortowe. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. inż. Kiejstut Żemaitis (1906–1973)
Specjalność: elektrometalurgia stali
Urodził się 18 marca 1906 roku w Piotrkowie Trybunalskim, zmarł 23 września 1973 roku w Warszawie. W 1928 roku ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie i uzyskał dyplom inżyniera metalurga. Pracował w przemyśle (m.in. w hucie „Baildon” w Katowicach).
W AGH początkowo jako asystent prof. A. Ludkiewicza w Katedrze Żelaza, w 1961 r. otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. Początkowo kierował Zakładem Elektrometalurgii Stali, następnie objął Katedrę Metalurgii Stali. Po zmianie struktury AGH w 1969 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Stalownictwa w Instytucie Metalurgii.
Opublikował szereg prac, głównie z zakresu sprawności procesów metalurgicznych, kinetyki odtleniania ciekłego żelaza i innych.
W 1963 roku został rektorem AGH i na tym stanowisku pozostał przez dwie kadencje. Oprócz tego pełnił wiele funkcji poza Uczelnią, m.in. był doradcą Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, członkiem PAN.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Warszawa 1989. S. 174–175
- Zeszyty Naukowe AHG nr 434, Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1974 z. 57, 1974. s. 7–9