Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz
Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Szyszko-Bohusz | ||||||||
Imię / imiona | Adolf Ludwik | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||
Data urodzenia | 1 września 1883 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Narwa | ||||||||
Data śmierci | 1 października 1948 | ||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
Dyscyplina/specjalności | architektura, konserwacja obiektów sakralnych, konserwacja obiektów pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji | ||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Architektury AG (1945-1948) | ||||||||
Wydział | Wydziały Politechniczne
| ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||
|
Prof. dr inż. Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz (1883–1948)
Dyscyplina/specjalności: architektura, konserwacja obiektów sakralnych, konserwacja obiektów pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji
Nota biograficzna
Urodził się 1 września 1883 roku w miejscowości Narwa (Estonia), zmarł 1 października 1948 roku w Krakowie. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim w pobliżu Alei Zasłużonych.
W latach 1902 - 1905 studiował architekturę w ASP w Petersburgu, gdzie w 1905 roku otrzymał prawo wykonywania praktyki budowlanej. W 1909 roku ukończył studia z odznaczeniem. Studia uzupełniające odbył w Czechach, na Morawach, w Tyrolu i w Austrii.
W 1910 roku zamieszkał na stałe w Krakowie, jako wolnopraktykujący architekt i sekretarz Komisji do badania Historii Sztuki w Polskiej Akademii Umiejętności.
W latach 1910-1912 był wykładowcą na UJ i w krakowskiej ASP - w 1912 roku docent ASP. W 1912 wyjechał do Lwowa, gdzie pracował jako profesor Politechniki Lwowskiej.
W 1919 roku otrzymał katedrę konserwacji zabytków w ASP w Krakowie. Od 1919 roku doktor nauk technicznych. Od 1920 roku kierownik Katedry Architektury Zabytkowej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i jej rektor w latach 1922-1927. W latach 1932-1939 kierownik Katedry Projektowania Monumentalnego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
Zasłużony dla renowacji i restauracji Zamku Królewskiego na Wawelu.
W czasie wojny pracował za zgodą władz podziemnych jako rysownik w prywatnym biurze niemieckim na Wawelu i działał w tajnym Komitecie Wawelskim. W 1945 powrócił na przedwojenne stanowisko na Wawelu, piastując je do 1946.
W 1945 roku uczestniczył w organizowaniu Wydziałów Politechnicznych - Wydziału Architektury Akademii Górniczej zostając jego pierwszym dziekanem (1945-1948).
W latach 1945–1948 kierownik Katedry Kompozycji Architektonicznej Monumentalnej w AG.
Autor wielu prac z zakresu architektury, głównie Krakowa. Publikował w „Architekcie” i „Głosie Plastyków”.
Odznaczenia i nagrody
Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Legionów, Krzyż Niepodległości, Węgierski Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej
Bibliografia
Książki
- Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 3 : Życiorysy. Lwów 1932, s. 130-131
- Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 4 : Nauki techniczne. Oprac. A. Śródka, P. Szczawiński. Wrocław 1988, s. 354-357, [foto]
- Politechnika Lwowska 1844-1945. Wrocław 1993, s. 191-193
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 362
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 9, 54, 527, 532 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Artykuły
- Szyszko-Bohusz Adolf : [bibliografia]. Nauka Polska 1939, T. 24, s. 580
- Szyszko-Bohusz Adolf : [życiorys i spis prac]. Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego 1935, T. 27 (1934), s. 97-99