Henryk Bogowid Korwin-Krukowski

Z Historia AGH
Wersja z dnia 22:06, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Henryk Bogowid Korwin-Krukowski | image = korwin-k.jpg | family-name = Korwin-Krukowski | given-name = Henryk | additional-name = B...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Henryk Bogowid Korwin-Krukowski
Nazwisko Korwin-Krukowski
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 1860
Data śmierci 1937
Dyscyplina/specjalności metalurgia




FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19251929
RektorAG19301931

Prof. zw. inż. Henryk Bogowid Korwin-Krukowski (1860-1937)

Specjalność: metalurgia

Urodził się 23 lutego 1860 roku w Myzie-Sakach pow. kobryński, guberni grodzieńskiej, zmarł 19 kwietnia 1937 roku w Warszawie. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. Początkowo pracował w przemyśle rosyjskim, od 1914 r. rozpoczął pracę na kursach zawodowych w Warszawie. Był jednym z założycieli Politechniki Warszawskiej. Docent technologii metali i kierownik Zakładu Metalurgicznego PW. W 1920 r. został powołany na profesora i organizatora Wydziału Hutniczego AG. W 1921 r. rozpoczął wykłady z metalografii i obróbki cieplnej. Nie zgodził się zostać Dziekanem Wydz. Hutniczego, jednak jako organizator tego Wydziału i początkowo jako jedyny metalurg wśród profesorów Akademii, był właściwie jego faktycznym kierownikiem. W l. 1925-1929 pełnił funkcję Prodziekana. Brał również czynny udział w pracach Komitetu Rozbudowy Wydziału Hutniczego z Funduszu Daru Polskiego Hutnictwa Żelaza.

Doktor honoris causa AGH (w 1934 r.).

Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, brał udział w Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w "Przeglądzie Górniczo-Hutniczym". Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6, 18
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). s. 116-118