Zbigniew Górny

Zbigniew Górny
Nazwisko	Górny
Imię / imiona	Zbigniew
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	15 listopada 1927
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	27 marca 2014
Dyscyplina/specjalności	odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych
Wydział	Wydział Odlewnictwa
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2002
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za znaczący wkład w rozwój naukowo-techniczny odlewnictwa polskiego i jego międzynarodową promocję oraz za istotny wkład w rozwój kadr naukowych dla specjalności odlewnictwo
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Państwowa Nagroda II stopnia

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Górny (1927–2014)

Dyscyplina/specjalności: odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych

Nota biograficzna

Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Został pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

W czasie II wojny światowej ukończył tajne gimnazjum ogólnokształcące oraz równocześnie szkołę handlową i budowlaną. Od 1943 roku żołnierz Armii Krajowej (zgrupowanie "Żelbet"). W 1945 roku otrzymał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie.

Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) Wydziałów Politechnicznych AGH w Krakowie (1950). Młodszy asystent i asystent w Katedrze Budowy Płatowców na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG/AGH w latach 1947-1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983).

W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996, po przejściu na emeryturę Doradca Dyrektora ds. Naukowych. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (1992-1997) i Politechnice Opolskiej (1992-2000). Wykładał gościnnie w AGH, Wyższej Szkole Inżynierskiej w Krakowie, w Politechnice Wrocławskiej.

Autor ponad 58 monografii, książek i skryptów, ok. 75 publikacji naukowych, ponad 500 publikacji technicznych i popularyzatorskich oraz ponad 250 niepublikowanych projektów, ekspertyz, opracowań analitycznych i prognostycznych. Współautor 26 patentów. Był redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Prace Instytutu Odlewnictwa” (1975-1996) oraz popularnego czasopisma technicznego „Doświadczony Mistrz” (1982-1992). Współorganizator kilku Światowych Kongresów Odlewniczych oraz szkoleń w ramach UNIDO. Wygłaszał referaty w Australii, Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech, prowadził seminaria w Lubljanie, Porto Roge, Mariborze.

Specjalizował się w zakresie odlewnictwa i metaloznawstwa metali nieżelaznych, specjalnych metod odlewania, aparatury kontrolnej dla materiałów formierskich, kompozytów metalowych oraz symulacji krzepnięcia i krystalizacji z weryfikacją badawczą. Założyciel i członek Akademii Technicznej. Członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk (od 1975 roku), członek Komitetu Metalurgii PAN (od 1978 roku). Członek Zarządu Głównego Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich (członek od 1956 roku, sekretarz generalny 1961-1971, wiceprezes 1971-1987, prezes 1987-1993). Członek Association Technique de Fonderie (Francja) oraz The Institute of British Foundrymen (Wielka Brytania).

Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1993) i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (2002).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie Państwowa Nagroda II stopnia, wielokrotnie nominowany przez American Biographical Institute na człowieka roku oraz do Amerykańskiego Medalu Honorowego, Medal SVUM (Państwowego Badawczego Zakładu Materiałów) w Pradze, szereg złotych odznak honorowych (zakładowych, komunalnych, stowarzyszeniowych) i wiele nagród za osiągnięcia w zakresie nauki i postępu technicznego

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Red. zesp. B. Cynkier [et al]. Warszawa 2001, s. 264
Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Ed. 1. Red. zesp. L. Becela [et al.]. Warszawa 1984, s. 253
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 2. Red. zesp. L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 349
Profesor Zbigniew Górny Doktor Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. [Kraków ca 2002, 60 s.], [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1: A–G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 504

Artykuły

Dziennik Polski 2014, nr 74 (29-30 III 2014), s. A6 [nekr.]
Gazeta Wyborcza 2014, nr 76 (1 IV 2014), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 6 [nekr.]
[Kryś-Dyja A.]: Posiedzenie Senatu [AGH] w dniu 12 grudnia 2001 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 99, s. 21
[Kryś-Dyja A.]: Posiedzenie Senatu [AGH] w dniu 27 marca 2002 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 102, s. 12
Longa W.: Laudacja osiągnięć Pana prof. zw. dr hab. inż. Zbigniewa Górnego. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 104/105, s. 23–24
Prof. zw. dr hab. inż. dr h.c. Zbigniew Górny prof. zw. w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie. Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji 1997, vol. 17, nr 2, s. [7], [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.03.2002], s. [1], [6-7], [43]
Uroczystość wręczenia godności doktora honoris causa AGH Profesorowi Zbigniewowi Górnemu : 5 czerwca 2002 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 104/105, s. [28], [foto]
Zet: Doktorat honoris causa Politechniki Poznańskiej dla profesora Zbigniewa Górnego. Prace Instytutu Odlewnictwa 1993, R. 43, z. 4, s. 299-309

Inne

Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Zbigniewowi Górnemu, [1 k.]