Włodzimierz Jan Parachoniak

Z Historia AGH
Wersja z dnia 22:06, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Włodzimierz Jan Parachoniak | image = parach.jpg | family-name = Parachoniak | given-name = Włodzimierz | additional-name = Jan ...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Włodzimierz Jan Parachoniak
Nazwisko Parachoniak
Imię / imiona Włodzimierz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1920
Data śmierci 1997
Dyscyplina/specjalności petrografia



Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, wiele nagród Rektora AGH, Ministra Szkolnictwa Wyzszego i Techniki oraz MEN, oraz inne odznaczenia resortowe i regionalne

Prof. zw. dr hab. Włodzimierz Jan Parachoniak (1920-1997)

Specjalność: petrografia

Urodził się we Lwowie. Po maturze w 1937 r. rozpoczął studia na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym (specjalność: geologia). W 1945 r. przyjechał do Krakowa i podjął pracę na UJ w Katedrze Geologii, początkowo jako asystent. Następnie w 1946 r. jako st. asystent rozpoczął pracę w Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Tutaj uzyskał też tytuł magistra filozofii w zakresie geologii i paleontologii.

Od lipca 1946 r. związany z AGH, gdzie podjął pracę na Wydz. Geologiczno-Mierniczym, początkowo w Katedrze Geologii Ogólnej, a od lipca 1947 r. w Katedrze Petrografii, tutaj doktoryzował się w 1950 r. W l. 1955-1962 r. pełnił równolegle z pracą w AGH funkcję Kierownika Pracowni Petrografii w Głównym Laboratorium Przemysłu Naftowego w Krakowie. W 1962 r. habilitował się, w 1963 r. został mianowany decentem. W 1972 r. pracował na stanowisku prof. nadzw., a od 1978 r. prof. zwyczajnego.

W l. 1949-1962 zajmował się głównie petrografią utworów piroklastycznych, w l. 1962-1970 prowadził badania nad wulkanitami permskimi z depresji północnosudeckiej, fyllitami z podłoża miocenu Przedgórza Karpat, produktami degradacji mik w skałach montmorillonitowych karbonu GZW. Kolejnym kierunkiem jego działalności były metody badań minerałów i skał w świetle przechodzącym.

Opublikował ponad 100 prac, był współautorem kilku podręczników i skryptów akademickich.