Władysław Longa

Władysław Longa
Nazwisko	Longa
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż. ; ;
Dyscyplina/specjalności	inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo, termodynamika
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Odlewnictwa w latach 1968/89, 1972–1974, 1978–1981, Prorektor w latach 1969–1972
Wydział	Wydział Odlewnictwa ; ;

Prof. zw. dr hab. inż. Władysław Longa ( )

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo, termodynamika

Nota biograficzna

W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczo-Hutniczej, następnie w 1952 przeniósł się na nowo powstały w 1951 roku Wydział Odlewnictwa. W 1954 roku ukończył studia pierwszego stopnia (inżynierskie), a w roku 1956 studia drugiego stopnia (magisterskie). W latach 1952-2002 nieprzerwanie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Odlewnictwa. Pracował w następujących jednostkach: w latach 1952-1959 - Katedra Odlewnictwa, w latach 1959-1966 - Katedra Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, następnie w latach 1966-1969 był kierownikiem Zakładu Technologii Formy w Katedra Technologii Formy, w okresie 1969-1992 kierownik Zakładu Termodynamiki Procesów Odlewniczych, wchodzącego w skład wydziałowego Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa, od 1992 roku do przejścia na emeryturę w 2002 roku był kierownikiem Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych, utworzonej po rozwiązaniu wydziałowego Instytutu.

Kolejno, po ukończeniu w 1956 roku studiów magisterskich uzyskał następujące stopnie i tytuły naukowe: doktor (1962), doktor habilitowany (1965), docent (1966), profesor nadzwyczajny (1972), profesor zwyczajny (1979). W czasie pracy w AGH pełnił trzykrotnie funkcję dziekana Wydziału Odlewnictwa (rok 1968/69, 1972–1973, 1978–1981) oraz funkcję prorektora AGH (1969–1979).

Przewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków AGH (1977–1991, 1995–2001), członek Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN — pełnił funkcję sekretarza oraz przewdoniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych.

Autor ponad licznych artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych polskich i zagranicznych z zakresu obliczania nadlewów, obliczania procesów krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii ciepnej żeliwiaków koksowych. Autor książek — monografii z zakresu stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów. Promotor prac doktorskich.

W roku 2002 obchodził jubileusz 50-lecia pracy w AGH, 40-lecie doktoratu, 30-lecie uzyskania tytułu profesora i 10-lecie zorganizowania Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych. /////////////////////////////////

Kolejno, po ukończeniu w roku 1956 studiów magisterskich, uzyskiwałem następujące stopnie i tytuły naukowe: w roku 1962 stopień doktora nauk technicznych, w roku 1965 stopień doktora habilitowanego nauk technicznych, w roku 1966 tytuł docenta, w roku 1972 tytuł (i stanowisko) profesora nadzwyczajnego, oraz w roku 1979 tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego.

W czasie mojej pracy w AGH pełniłem trzykrotnie funkcję dziekana Wydziału Odlewnictwa (rok 1968/69, lata 1972-1974 oraz 1978-1981) oraz funkcję prorektora Uczelni (lata 1969-1972). W latach 1977-1991 oraz 1995-2001 pełniłem funkcję przewodniczącego Stowarzyszenia Wychowanków AGH, a latach 1965-1995 byłem członkiem Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN, pełniąc funkcję sekretarza oraz przewodniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych.

Moje zainteresowania wymianą ciepła związane są z osobą prof. dr. inż. Mikołaja Czyżewskiego, który zaangażował mnie do Katedry Odlewnictwa w charakterze młodszego asystenta (1952 r.), a który miał opinię wybitnego specjalisty z zakresu koksownictwa oraz teorii cieplnej procesu żeliwiakowego. O Profesorze Czyżewskim opowiadano, że permanentnie rozmyślał o teorii żeliwiakowej wyprowadzając wzory nawet na pudełkach po papierosach (a palił bardzo dużo). Stąd też moja pierwsza praca dyplomowa, na stopień inżyniera, miała tytuł: „Bilans materiałowy i cieplny procesu duplex: żeliwiak - konwertor Tropenasa” (1954 r.). Promotorem pracy był prof. F. Olszak, recenzentem prof. R. Andrzejewski, a komisji egzaminacyjnej przewodniczył dziekan prof. M. Czyżewski. Do moich obowiązków w Katedrze należała opieka nad zbiorem bibliotecznym Katedry, a w szczególności jego uzupełnianie nowymi pozycjami, w tym bardzo licznymi w języku rosyjskim. Ponieważ książki rosyjskie były bardzo tanie, więc i moja prywatna biblioteka zaczęła się powiększać.

W roku 1954, pod wpływem prac A. I. Wiejnika, przeczytanych w Żurnalu Tiechniczeskoj Fizyki, zainteresowałem się matematycznym opisem procesu krzepnięcia odlewów. Zainteresowanie to stało się moją pasją, gdy w roku 1954, kolega z Katedry mgr inż. Cz. Jakimyszyn, podarował mi książkę A. I. Wiejnika „Tiepłowyje osnowy tieorii litja” (Maszgiz, Moskwa 1953 r.), zakupioną w księgarni nad morzem (książkę tę mam do dzisiaj). Studiując to dzieło nauczyłem się podstaw teorii wymiany ciepła, teorii podobieństwa i modelowania, dowiedziałem się o złożoności ogólnego matematycznego opisu procesu stygnięcia i krzepnięcia metalu w formach odlewniczych oraz o kryteriach jego uproszczenia, a także poznałem uproszczone analityczne rozwiązania odnoszące się do form piaskowych, form metalowych, wlewnic oraz odlewów wykonywanych z tworzyw sztucznych. Ten mój kierunek bardzo życzliwie zaakceptowany został przez prof. G. Kniaginina, któremu formalnie podlegałem jako kierownikowi Zakładu Odlewnictwa Staliwa. Moja praca magisterska, wykonana pod kierunkiem prof. G. Kniaginina w roku 1956 miała tytuł: „Kierowanie krzepnięciem odlewów w formach piaskowych”.

W roku 1962 obroniłem na Wydziale Odlewnictwa pracę doktorską pt.: „Teoria obliczania wielkości nadlewów dla odlewów krzepnących w formach piaskowych”, a następnie w roku 1965, również na Wydziale Odlewnictwa, obroniłem pracę habilitacyjną pt.: „Teoria obliczania procesu krzepnięcia w formach piaskowych odlewów o kształcie złożonym”.

W latach 1959-2001 opublikowałem ponad 200 artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych, z czego blisko połowa w ostatnich 20 latach, co było wynikiem nacisku przez różne gremia na publikowanie, w tym również w czasopismach zagranicznych. Oceniam pozytywnie ten doping, albowiem wyznaję wielokrotnie sprawdzoną zasadę, że w czasie pisania prac rodzą się nowe pomysły i zarodki przyszłych prac. W 90% prac byłem jedynym autorem, co wynikało z faktu realizacji po roku 1965 głównie prac teoretycznych. Wydałem również 4 książki - monografie z zakresu teorii stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów. Byłem promotorem 9. przewodów doktorskich, zakończonych uzyskaniem stopnia doktora nauk technicznych; stopnie doktora nauk technicznych otrzymały następujące osoby: W. Przybytniowski, W. Kapturkiewicz, A. Gradowski, G. Friebe, Nguyen-ngoc Thu, W. Szczepański, W. Krajewski, R. Skoczylas, H. Tabiś.

W pracach swoich często używałem słowa teoria lub jego pochodnych, w sensie opisu procesów z zastosowaniem nauk podstawowych, a przede wszystkim fizyki i matematyki, opisu prowadzącego do konkretnych rozwiązań, analitycznych lub numerycznych, przydatnych dla praktyki. Kolejność postępowania była następująca: sformułowanie problemu, opis fizyczny, uproszczenie modelu fizycznego, model matematyczny, rozwiązanie i jego analiza z wykorzystaniem kryteriów podobieństwa. Z uzyskanych rozwiązań wynikały nowe, głębsze informacje o procesie. Jako zasadę stosowałem przekształcenie równań do postaci bezwymiarowej, co dodatkowo wzbogacało wiedzę o procesie.

W latach 50. i 60. należałem do nielicznej grupy teoretyków w odlewnictwie. Panowało wówczas powszechne przekonanie, zapewne wówczas słuszne, lecz nie dla mnie, że doświadczenie przemysłowe w dziedzinie odlewnictwa jest najważniejsze, zarówno w badaniach jak i w dydaktyce. Zresztą moje prace z tamtych lat w zakresie zasilania odlewów staliwnych miały rozbudowaną część doświadczalną, realizowaną w warunkach przemysłowych. Dzisiaj można powiedzieć, że teoria w odlewnictwie jest zawodem, albowiem znacznie wzrosła głębia i siła metod teoretycznych. Podobnie zawodem jest obsługa wielu skomplikowanych urządzeń, w nowoczesnych laboratoriach odlewniczych.

Prace, które zrealizowałem, dotyczyły następujących problemów odlewnictwa: obliczanie nadlewów, obliczanie procesu krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii cieplnej żeliwiaków koksowych. Seminarium z okazji jubileuszu prof. Władysława Longi n.t. modelowania przepływu ciepła i masy

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/longa-wladyslaw-03125

Źródła do biogramu

Książki

BIP 2002 nr 112. s. 23, 24–25, zdj.
Informator nauki polskiej 2000. T. 4a : Ludzie nauki A–O. s. 509

stan na dzień 19.06.2017