Władysław Żarnowski

Władysław Żarnowski
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Żarnowski
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	9 października 1911
Miejsce urodzenia	Charków
Data śmierci	16 września 1965
Miejsce śmierci	Kraków

Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 9 października 1911 roku w Charkowie w Rosji. Zmarł 16 września 1965 roku w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Był synem prof. AG Ludwika Żarnowskiego.

W 1922 roku wraz z rodziną powrócił do do Polski. W 1930 roku ukończył klasyczne gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1931 rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W trakcie studiów odbył kilkumiesięczne praktyki za granicą, głównie we Francji, Anglii i Niemczech. W 1939 roku uzyskał absolutorium. Wojna zastała go na praktyce zawodowej we Francji. Do kraju powrócił 2 września 1939 roku i rozpoczął pracę w Hucie Ostrowiec. Pracował tam przez całą okupację, kolejno na stanowiskach: pod-mistrza, asystenta, asystenta zmianowego na walcowniach i piecach martenowskich. Współdziała czynnie z podziemnymi oddziałami ZWZ-AK Okręgu Ostrowiec. W 1944 roku został wraz z załogą Huty wywieziony na roboty do Niemiec. Uciekł z transportu i ukrywał się przez 5 miesięcy (do wyzwolenia) pod Ostrowcem.

Po wyzwoleniu przez rok pracował w Hucie Stalowa Wola, a następnie powrócił do Krakowa. W maju 1947 roku uzyskał stopień magistra inżyniera metalurga.

Po uzyskaniu dyplomu przez dwa lata pracował w Biprohucie (Wydział Projektowania Hutniczego) w Zabrzu, a następnie w Biurze Projektowania Nowej Huty w Gliwicach na stanowisku kierownika Wydziału Konstrukcyjnego. W 1949 roku wraz z Biurem przeniósł się do Krakowa, pełniąc funkcje kierownika Wydziału Piecowego.

W 1955 roku, po przebytej chorobie, pracuje w Biprostalu, jako weryfikator i kontroler projektów urządzeń grzewczych. W czasie pracy prowadzi w AGH wykłady zlecone dla katedry Metalurgii Stali według własnego opracowania na III i IV roku, a także wykłady i ćwiczenia w W.S.I. w Katowicach – na zlecenie Katedry Gospodarki Cieplnej.

W październiku 1956 roku rozpoczyna pracę w AGH w Katedrze Gospodarki Cieplnej na stanowisku adiunkta. Trzeba tu podkreślić, że Władysław Żarnowski współpracował z Katedrą Gospodarki Cieplnej od roku 1949, przy rozwiązywaniu skomplikowanych zagadnień cieplnych w przemyśle hutniczym. Później, jako dydaktyk prowadzi samodzielnie wykłady i ćwiczenia z przedmiotu „Bilansowanie urządzeń cieplnych”, a na Wydziale Elektrycznym z przedmiotu „Technika Cieplna”. Równolegle z zajęciami dydaktycznymi prowadzi szereg prac badawczych dla przemysłu, m.in.: „Współpraca pieca martenowskiego z kotłem utylizatorem”, Modernizacja pieców stopowych do produkcji fenolu”, „Analiza zanieczyszczenia środowiska gazem wielkopiecowym”.

Znając biegle języki obce (angielski, francuski, niemiecki i rosyjski) korzysta z literatury obcej przy rozwiązywaniu problemów cieplnych w pracach dla przemysłu oraz w przygotowaniach wykładów. Równocześnie podejmuje temat pracy doktorskiej.

Dnia 3.01.1962 roku, po obronie pracy doktorskiej pt. „Nagrzewanie wsadu dla walcowni drobnych przy zmiennym jego zapotrzebowaniu przez walcownię”, otrzymuje stopień doktora nauk technicznych. Począwszy od roku 1956, pracując w AGH jest równocześnie konsultantem naukowym w Biprostalu. Udziela się również społecznie, i tak w roku 1950 był v-ce przewodniczącym Stowarzyszenia Inżynierów i techników Przemysłu Hutniczego koła krakowskiego. Po linii zaś swoich zainteresowań humanistycznych był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

Z odbytych praktyk i prac w przemyśle otrzymał Władysław Żarnowski szereg pochwalnych listów i opinii. Za zasługi położone dla przemysłu polskiego w trudnych, powojennych warunkach, otrzymał odznakę budowniczego Huty im. Lenina, nadaną przez Ministerstwo Budownictwa (1956) oraz Odznakę Budowniczego Nowej Huty, nadana przez Prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa (1959). Za prace wdrożeniowe dla przemysłu otrzymał kilkakrotnie Nagrody rektora AGH. Jego dogłębna, zdobyta doświadczeniem i nauką wiedza w dziedzinie zagadnień cieplnych była oceniana bardzo wysoko, co znajdowało potwierdzenie w licznych zaproszeniach na narady techniczne w hutach i sympozja naukowe w Uczelni, gdzie często w sprawach spornych miał głos decydujący.

Ażeby dokładniej naświetlić sylwetkę dr Władysława Żarnowskiego, trzeba sięgnąć do lat jego dzieciństwa i młodości. Wzrastając w atmosferze przesyconej umiłowaniem głębokich wartości humanistycznych, wyniósł z rodzinnego domu silnie zakorzenioną potrzebę bezinteresownego niesienia pomocy bliźnim i ten rys charakteru dominował nad innymi przez całe jego życie. Wyrazem tego była pomoc zawodowa udzielana młodszym kolegom, oraz pełna oddania opieka nad młodzieżą akademicką, której nie tylko przekazywał swoje bogate wiadomości i doświadczenia zawodowe, ale równocześnie wychowywał w duchu humanistycznym i patriotycznym. Mimo nasilającej się choroby, chętnie brał udział w Społecznych Komisjach ds. Bytowych. Jego stosunek do otoczenia cechowała zawsze życzliwość i poszanowanie praw człowieka. Głębokie zamiłowanie do literatury pięknej, filozofii, muzyki i sztuki wzbogaciło jego wykształcenie techniczne i stworzyło osobowość, którą można określić mianem inżyniera-humanisty.

Praca nad sobą i innymi była podstawowym jego zadaniem, które wypełniał do końca życia.

Dr inż. Władysław Żarnowski, po długotrwałej chorobie, zmarł w Krakowie w dniu 16.09.1965 roku w wieku 54 lat.

................

Źródła do biogramu

Książki

• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 419

Artykuły

• Nowakowski A., Wnęk Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965). Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 48-49