Tadeusz Jan Sawik
| Tadeusz Jan Sawik | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Sawik | ||||||||
| Imię / imiona | Tadeusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1947
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | automatyka i robotyka, informatyka (elastyczne systemy produkcyjne, badania operacyjne)
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki 1981, Ministra Edukacji Narodowej 1993, 1997, 2000, Komitetu Organizacji i Zarządzania PAN 1993, liczne Rektora AGH. | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Tadeusz Jan Sawik (1947–)
Specjalność: automatyka i robotyka, informatyka (elastyczne systemy produkcyjne, badania operacyjne)
Urodził się 3 czerwca 1947 roku we Wrocławiu. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 1971. Doktor 1976, doktor habilitowany 1981, profesor 1993.
Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent 1971–1974, starszy asystent 1974–1976, adiunkt 1976–1981, docent 1982–1991, profesor nadzwyczajny 1992–1999, profesor zwyczajny 2000–, kierownik Katedry Zintegrowanych Systemów Produkcyjnych 1992–, prodziekan Wydziału Zarządzania ds. Nauki 1994–1996; Politechnika Krakowska: docent 1984–1986. Pobyty za granicą: visisting professor — Uniwersytet w Genewie 1991, 1995, Uniwersytet w Tokio 1992, Uniwersytet w Mannheim 1993, Chalmers Institute of Technology, Gothenburg, Szwecja 1996, Uniwersytet w Pireusie, Grecja 1998, Univeristy of the Ryukyus, Okinawa, Japonia 1999, Uniwersytet w Kagoshimie, Japonia 1999.
Członek Komitetu Automatyki i Robotyki PAN, Zespołu Badań Operacyjnych w Automatyce 1993–1995, Zespołu Inżynieriii Wiedzy i Badań Operacyjnych 1996–1998, INFORMS (USA).
Badania: modele w przestrzeni stanów i algorytmy optymalizacji i sterowania dyskretnych procesów produkcyjnych; hierachiczne struktury decyzyjne w planowaniu produkcji; modele i algorytmy planowania i sterowania produkcji w elastycznych systemach wytwarzania, planowanie produkcji i harmonogramowanie w systemach komputerowo zintegrowanych; modele i algorytmy programowania dyskretnego do szeregownia zadań w liniach montażu powierzchniowego układów elektronicznych; modele badań operacyjnych w zarządzaniu odnową środowiska.
Autor około 100 artykułów, kilku skryptów i monografii.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 51–52, portr.
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 886