Kazimierz Korbel

Kazimierz Korbel
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Korbel
Imię / imiona	Kazimierz
Data urodzenia	6 luty 1927
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	21 luty 2020
Dyscyplina/specjalności	fizyka, elektronika jądrowa, techniczna fizyka jądrowa
Pełnione funkcje	Wicedyrektor ds Badań Naukowych Instytutu Elektroniki Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki (1983-1985)
Wydział	Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Kazimierz Korbel (1927-2020)

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:fizyka, elektronika jądrowa, techniczna fizyka jądrowa

Nota biograficzna

Urodził się 6 lutego 1927 roku w Krakowie. Zmarł 21 lutego 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1947 roku rozpoczął studia wyższe na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczej, które ukończył w 1952 roku, uzyskując tytuł inżyniera elektromechanika hutniczego i stopień magistra nauk technicznych.

31 marca 1952 roku rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Fizyki Technicznej Katedry Fizyki Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH. Z dniem 1 stycznia 1960 roku przeniósł się do Katedry Fizyki II Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej| Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej. W 1961 roku odbył dwumiesięczny staż naukowy w Instytucie Geofizyki Jądrowej Akademii Nauk ZSRR w Moskwie.

Z dniem 1 czerwca 1961 roku został oddelegowany do Zespołu Zastosowań Izotopów Promieniotwórczych Zakładu VI Oddziału Krakowskiego Instytutu Badań Jądrowych.

W grudniu 1963 roku na podstawie pracy "Radiometryczne badania parametrów fizycznych mieszaniny podsadzkowej w warunkach jej przepływu w rurociągach kopalnianych" Rada Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej nadała mu stopień doktora nauk technicznych.

W 1964 roku awansował na stanowisko adiunkta w Zakładzie VI Instytutu Badań Jądrowych. Dnia 15 listopada 1964 został powołany na stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego w Instytucie Badań Jądrowych.

W 1967 uzyskał stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej dla odbycia ośmiomiesięcznego stażu naukowego w Centrum Badań Jądrowych (Centro Studi Nucleari „Casaccia”) we Włoszech koło Rzymu.

W 1969 powierzono mu kierownictwo Pracowni Zastosowań Izotopów Promieniotwórczych i Skażeń Radioaktywnych w Zakładzie VI IBJ.

W 1970 został kierownikiem Pracowni Zastosowań Geologiczno-Górniczych w IFJ.

30 sierpnia 1971 roku został powołany na członka Komisji Aparatury i Zastosowań Izotopów w Technice przy Państwowej Radzie ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej.

W latach 1971-1973 był kierownikiem Zakładu Aparatury Radiometrycznej ITJ. 18 kwietnia 1973 roku uzyskał tam stanowisko docenta.

W 1973 roku przeniósł się do Międzyresortowego Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej AGH. 1 listopada 1973 roku objął funkcję kierownika Zakładu Elektroniki Jądrowej w MIFiTJ AGH.

W latach 1973-1983 kierownikiem Zakładu Elektroniki Jądrowej Międzyresortowego Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej AGH.

W roku 1980 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH po przedstawieniu rozprawy "Radioizotopowe badania kinematyki hydromieszanin grubodyspersyjnych".

W latach 1983-1985 był wicedyrektorem ds. Badań Naukowych Instytutu Elektroniki Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH.

W latach 1985-1997 był kierownikiem Zakładu Elektroniki Jądrowej w Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej, w 1991 roku przekształconym w Wydział Fizyki i Techniki Jądrowej.

W dniu 19 czerwca 1989 roku Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Zaś w roku 1993 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego AGH.

31 grudnia 1997 roku przeszedł na emeryturę.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Nagroda im. prof. Władysława Taklińskiego, Nagrody Rektora AGH,

...................................

  Nagroda zespołowa z Funduszu Postępu Technicznego Instytutu Badań Jądrowych za całokształt prac nad opracowaniem przemysłowego modelu radioizotopowego miernika gęstości podsadzki płynnej (1962).

Nagroda zespołowa II stopnia Państwowej Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej za radiometryczne pomiary rozkładu przestrzennego koncentracji fazy stałej w rurociągach kopalnianych (1965). Nagroda zespołowa III stopnia Państwowej Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej za ocenę przydatności i celowości wdrażania gęstościomierzy radioizotopowych do kontroli procesu podsadzania hydraulicznego (1970). Nagroda zespołowa z Funduszu Postępu Technicznego Pełnomocnika Rządu ds. Wykorzystania Energii Jądrowej za I etap prac nad konstrukcją automatycznego chromatografu gazowego do analizy powietrza kopalnianego (1970). Nagroda indywidualna z Funduszu Postępu Technicznego Instytutu Fizyki Jądrowej za opracowanie metod pomiarowych hydromieszanin oraz prac na temat optymalizacji transportu hydraulicznego (1971). Nagroda zespołowa z Funduszu Postępu Technicznego Pełnomocnika Rządu ds. Wykorzystania Energii Jądrowej za II etap prac nad konstrukcją automatycznego chromatografu gazowego do analizy powietrza kopalnianego (1973). Nagroda zespołowa II stopnia Ministra Energetyki i Energii Atomowej za badania identyfikacyjne procesu wzbogacania rud miedzi metodami radioznacznikowymi (1977).

Nagrody JM Rektora za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych (za pracę habilitacyjną pt. Radioizotopowe badania kinematyki hydromieszanin grubodyspersyjnych, 1982).

Nagroda im. prof. Władysława Taklińskiego I stopnia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki (1996).

Wyróżnienie Ośrodka Postępu Technicznego w konkursie na najlepszy projekt wynalazczy miesiąca i roku – za projekt: „Metoda pomiaru intensywności wymiany atmosfery w komorach chłodniczych przy pomocy czujnika radio-jonizacyjnego” (1974).

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/korbel-kazimierz-01489

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 107
• [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 129
• [Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 141
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 163

Artykuły

• Dziennik Polski 2020, nr 49 (28 II 2020) s. 24 [nekr.]

Inne

• Kazimierz Korbel [online] [przeglądany 4.03. 2020]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Korbel

stan na dzień 4.03.2020