Emilian Iwanciw: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Emilian Iwanciw
|family-name=Iwanciw
| family-name = Iwanciw
|given-name=Emilian
| given-name = Emilian
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
| additional-name =
|image=Emilian_Iwanciw.jpg
| honorific-prefix = Prof. zw. dr inż.  
|birth_date=1913
| honorific-suffix =  
|birth_place=Kraków
| native_name =  
|death_date=1995
| native_name_lang =  
|fields=metalurgia
| image = Emilian_Iwanciw.jpg
|function=Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich AGH (1969-1983)
| image_size = 8683
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
| alt =  
|awards=Krzyż Kawalerski OOP
| caption =  
|name=Emilian Iwanciw
| birth_date = 1913
|honorific-suffix=
| birth_place = Kraków
|native_name=
| death_date = 1995
|native_name_lang=
| death_place =  
|image_size=8683
| resting_place =  
|alt=
| resting_place_coordinates =  
|caption=
| other_names =  
|resting_place=
| residence =  
|resting_place_coordinates=
| citizenship =  
|other_names=
| nationality =  
|residence=
| fields = metalurgia
|citizenship=
| function = Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich
|nationality=
| faculty = Wydział Metali Nieżelaznych
|workplaces=
| workplaces =  
|alma_mater=
| alma_mater =  
|thesis_title=
| thesis_title =  
|thesis_url=
| thesis_url =  
|thesis_year=
| thesis_year =  
|doctoral_advisor=
| doctoral_advisor =  
|academic_advisors=
| academic_advisors =  
|doctoral_students=
| doctoral_students =  
|notable_students=
| notable_students =  
|known_for=
| known_for =  
|varia=
| varia =  
|author_abbrev_bot=
| author_abbrev_bot =  
|author_abbrev_zoo=
| author_abbrev_zoo =  
|influences=
| influences =  
|influenced=
| influenced =  
|signature=
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|signature_alt=
| signature =  
|website=
| signature_alt =  
|footnotes=
| website =  
|spouse=
| footnotes =  
|children=
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr inż.  '''Emilian Iwanciw''' (1913–1995)
Prof. zw. dr inż.  '''Emilian Iwanciw''' (1913–1995)
Linia 52: Linia 50:
Specjalność: metalurgia
Specjalność: metalurgia


Urodził się w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich.
== Życiorys ==
 
Urodził się w 1913 r. Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem [[Wydział Metali Nieżelaznych|Wydziału Metali Nieżelaznych]]. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich.


Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów.
Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów.
Linia 62: Linia 62:
== Odznaczenia i nagrody ==
== Odznaczenia i nagrody ==


Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne.
[[Krzyż Kawalerski OOP]], Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne


== Źródło ==
== Źródło ==
* BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24
* BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24
* Kto jest kim w Polsce. s. 230
* Kto jest kim w Polsce. s. 230

Wersja z 10:29, 25 lip 2014

Emilian Iwanciw
Emilian Iwanciw.jpg
Nazwisko Iwanciw
Imię / imiona Emilian
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 1913
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 1995
Dyscyplina/specjalności metalurgia
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich AGH (1969-1983)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP

Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1995)

Specjalność: metalurgia

Życiorys

Urodził się w 1913 r. Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich.

Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów.

Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.

Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne

Źródło

  • BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24
  • Kto jest kim w Polsce. s. 230