Walery Goetel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Walery Goetel
|family-name=Goetel
| family-name = Goetel
|given-name=Walery
| given-name = Walery
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab.
| additional-name =
|image=Walery_Goetel.jpg
| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab.
|birth_date=14 kwietnia 1889
| honorific-suffix =
|birth_place=Sucha Beskidzka
| native_name =
|death_date=6 listopada 1972
| native_name_lang =
|death_place=Kraków
| image = Walery_Goetel.jpg
|fields=stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody
| image_size = 10783
|function=Rektor AG 1939–1945–1951
| alt =
|faculty=Wydział Geologiczo-Poszukiwawczy
| caption =
|awards=Krzyż Komandorski Orderu Polonia Resituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP
| birth_date = 1889
|dhc_year=1960
| birth_place = Sucha Beskidzka
|dhc_reason=za szczególne zasługi dla rozwoju nauki, kultury i gospodarki narodowej
| death_date = 1972
|name=Walery Goetel
| death_place = Kraków
|honorific-suffix=
| resting_place =
|native_name=
| resting_place_coordinates =
|native_name_lang=
| other_names =
|image_size=10783
| residence =
|alt=
| citizenship =
|caption=
| nationality =
|resting_place=
| fields = stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody
|resting_place_coordinates=
| function = Rektor Akademii Górniczej w latach 1939–1945–1951
|other_names=
| faculty = Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|residence=
| workplaces =  
|citizenship=
| alma_mater =  
|nationality=
| thesis_title =  
|workplaces=
| thesis_url =  
|alma_mater=
| thesis_year =  
|thesis_title=
| doctoral_advisor =  
|thesis_url=
| academic_advisors =  
|thesis_year=
| doctoral_students =  
|doctoral_advisor=
| notable_students =  
|academic_advisors=
| known_for =  
|doctoral_students=
| varia =  
|notable_students=
| author_abbrev_bot =  
|known_for=
| author_abbrev_zoo =  
|varia=
| influences =  
|author_abbrev_bot=
| influenced =  
|author_abbrev_zoo=
| awards = Wielki Srebrny Medal Societe d' Aclimatation de France, Międzynarodowa Nagroda im. Tienhovena uniw. w Bonn, Nagroda Fundacji im. Jurzykowskiego, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Resituta., Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Krzyż Komandorski francuskiej Legii Honorowej, oraz inne odznaczenia zagraniczne.
|influences=
| signature =  
|influenced=
| signature_alt =  
|signature=
| website =  
|signature_alt=
| footnotes =  
|website=
| spouse =  
|footnotes=
| children =  
|spouse=
| dhc_year = 1960
|children=
| dhc_reason = za szczególne zasługi dla rozwoju nauki, kultury i gospodarki narodowej
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Rok_od=1930
|Rok_do=1934
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prorektor
|Jednostka=AG
|Rok_od=1937
|Rok_do=1939
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Walery Goetel''' (1889–1972)
Prof. zw. dr hab. '''Walery Goetel''' (1889–1972)
Linia 54: Linia 65:
Specjalność: stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody
Specjalność: stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody


Urodził się 14 kwietnia 1889 r. w Suchej (dziś Sucha Beskidzka). Zmarł 6 listopada 1972 r. w Krakowie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim. Studia geologiczne i paleontologiczne w UJ. Dr filozofii uniw. w Wiedniu, doc. geologii UJ (1918), dr nauk geologicznych AGH (1950).


Początkowo pracownik UJ. Tutaj habilitował się w 1918 r. W latach 1917–1939 prowadził wykłady z geologii tektonicznej, stratygrafii i geologii ziem polskich. W Akademii Górniczej, prof. nadzw. (1920), kierownik Katedry Geologii Ogólnej i Paleontologii (1920–25), kierownik Katedry Geologii Ogólnej (1925–56), prof. zw. (1922), dziekan Wydziału Górniczego (1930–34), prorektor 1937/39, kierownik Katedry Geologii (1956–61). Prowadził wykłady z geologii gospodarczej, górniczej i ogólnej oraz paleontologii, a także z zakresu ochrony środowiska naturalnego człowieka i zasobów przyrody. Zorganizował na AGH zespół „Zagadnienia Ochrony Zasobów Przyrody i Zabezpieczenia Trwałości Użytkowania Surowców”, który miał ważne znaczenie w zakresie kształcenia specjalistów.
 
== Życiorys ==
 
 
Urodził się 14 kwietnia 1889 r. w Suchej (dziś Sucha Beskidzka). Zmarł 6 listopada 1972 r. w Krakowie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim.
 
Studia geologiczne i paleontologiczne w UJ. Dr filozofii uniw. w Wiedniu, doc. geologii UJ (1918), dr nauk geologicznych AGH (1950).
 
Początkowo pracownik UJ. Tutaj habilitował się w 1918 r. W latach 1917–1939 prowadził wykłady z geologii tektonicznej, stratygrafii i geologii ziem polskich. W Akademii Górniczej, prof. nadzw. (1920), kierownik Katedry Geologii Ogólnej i Paleontologii (1920–25), kierownik Katedry Geologii Ogólnej (1925–56), prof. zw. (1922), dziekan [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] (1930–34), prorektor 1937/39, kierownik Katedry Geologii na [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] (1956–61). Prowadził wykłady z geologii gospodarczej, górniczej i ogólnej oraz paleontologii, a także z zakresu ochrony środowiska naturalnego człowieka i zasobów przyrody. Zorganizował na AGH zespół „Zagadnienia Ochrony Zasobów Przyrody i Zabezpieczenia Trwałości Użytkowania Surowców”, który miał ważne znaczenie w zakresie kształcenia specjalistów.


Zasługą jego jest sprawna organizacja konspiracyjna Akademii oraz sprawne wyjście z podziemia i stworzenie fundamentu pod rozwój wielowydziałowej Akademii Górniczo-Hutniczej, o szerokim profilu obejmującym całokształt zagadnień związanych z poszukiwaniem, eksploatacją i przeróbką kopalin użytecznych. Był inicjatorem wielkiej rozbudowy gmachów i urządzeń tej uczelni. Jako rektor AG doprowadził do powstania Wydz. Geologiczno-Mierniczego i Wydz. Geologiczno-Poszukiwawczego oraz do rozszerzenia nazwy uczelni do AGH i nadania jej imienia S. Staszica. Był jednym z organizatorów Akademickiego Związku Sportowego, a następnie jego wieloletnim opiekunem. Rozwinął również ożywioną działalność na polu organizacji turystyki górskiej.
Zasługą jego jest sprawna organizacja konspiracyjna Akademii oraz sprawne wyjście z podziemia i stworzenie fundamentu pod rozwój wielowydziałowej Akademii Górniczo-Hutniczej, o szerokim profilu obejmującym całokształt zagadnień związanych z poszukiwaniem, eksploatacją i przeróbką kopalin użytecznych. Był inicjatorem wielkiej rozbudowy gmachów i urządzeń tej uczelni. Jako rektor AG doprowadził do powstania Wydz. Geologiczno-Mierniczego i Wydz. Geologiczno-Poszukiwawczego oraz do rozszerzenia nazwy uczelni do AGH i nadania jej imienia S. Staszica. Był jednym z organizatorów Akademickiego Związku Sportowego, a następnie jego wieloletnim opiekunem. Rozwinął również ożywioną działalność na polu organizacji turystyki górskiej.
Linia 63: Linia 81:


Członek koresp. PAN (1952), czł. rzecz. PAN (1964), czł. koresp. Union Internationale pour la Protection de la Nature w Brukseli i innych stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych. Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Ostrawie, AGH (1960 r.), Politechniki Krakowskiej.
Członek koresp. PAN (1952), czł. rzecz. PAN (1964), czł. koresp. Union Internationale pour la Protection de la Nature w Brukseli i innych stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych. Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Ostrawie, AGH (1960 r.), Politechniki Krakowskiej.
== Odznaczenia i nagrody ==
Wielki Srebrny Medal Societe d' Aclimatation de France, Międzynarodowa Nagroda im. Tienhovena uniw. w Bonn, Nagroda Fundacji im. Jurzykowskiego, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Resituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Krzyż Komandorski francuskiej Legii Honorowej, oraz inne odznaczenia zagraniczne


Źródło:
Źródło:

Wersja z 10:54, 28 sty 2015

Walery Goetel
Walery Goetel.jpg
Nazwisko Goetel
Imię / imiona Walery
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 14 kwietnia 1889
Miejsce urodzenia Sucha Beskidzka
Data śmierci 6 listopada 1972
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody
Pełnione funkcje Rektor AG 1939–1945–1951
Wydział Wydział Geologiczo-Poszukiwawczy
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1960
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za szczególne zasługi dla rozwoju nauki, kultury i gospodarki narodowej
Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Polonia Resituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19301934
ProrektorAG19371939
RektorAG19391950


Prof. zw. dr hab. Walery Goetel (1889–1972)

Specjalność: stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, mineralogia ogólna, petrogeneza, naukowe podstawy ochrony przyrody


Życiorys

Urodził się 14 kwietnia 1889 r. w Suchej (dziś Sucha Beskidzka). Zmarł 6 listopada 1972 r. w Krakowie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim.

Studia geologiczne i paleontologiczne w UJ. Dr filozofii uniw. w Wiedniu, doc. geologii UJ (1918), dr nauk geologicznych AGH (1950).

Początkowo pracownik UJ. Tutaj habilitował się w 1918 r. W latach 1917–1939 prowadził wykłady z geologii tektonicznej, stratygrafii i geologii ziem polskich. W Akademii Górniczej, prof. nadzw. (1920), kierownik Katedry Geologii Ogólnej i Paleontologii (1920–25), kierownik Katedry Geologii Ogólnej (1925–56), prof. zw. (1922), dziekan Wydziału Górniczego (1930–34), prorektor 1937/39, kierownik Katedry Geologii na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym (1956–61). Prowadził wykłady z geologii gospodarczej, górniczej i ogólnej oraz paleontologii, a także z zakresu ochrony środowiska naturalnego człowieka i zasobów przyrody. Zorganizował na AGH zespół „Zagadnienia Ochrony Zasobów Przyrody i Zabezpieczenia Trwałości Użytkowania Surowców”, który miał ważne znaczenie w zakresie kształcenia specjalistów.

Zasługą jego jest sprawna organizacja konspiracyjna Akademii oraz sprawne wyjście z podziemia i stworzenie fundamentu pod rozwój wielowydziałowej Akademii Górniczo-Hutniczej, o szerokim profilu obejmującym całokształt zagadnień związanych z poszukiwaniem, eksploatacją i przeróbką kopalin użytecznych. Był inicjatorem wielkiej rozbudowy gmachów i urządzeń tej uczelni. Jako rektor AG doprowadził do powstania Wydz. Geologiczno-Mierniczego i Wydz. Geologiczno-Poszukiwawczego oraz do rozszerzenia nazwy uczelni do AGH i nadania jej imienia S. Staszica. Był jednym z organizatorów Akademickiego Związku Sportowego, a następnie jego wieloletnim opiekunem. Rozwinął również ożywioną działalność na polu organizacji turystyki górskiej.

Autor ponad 250 prac z zakresu stratygrafii, geologii regionalnej, tektoniki, mineralogii ogólnej, petrogenezy, naukowych podstaw ochrony roślin, publikowanych w kilku językach na łamach rozmaitych wydawnictw krajowych i zagranicznych. W swojej bardzo owocnej działalności naukowo-organizacyjnej był twórcą m.in. Tatrzańskiego i Pienińskiego Parku Narodowego, opracował „Plan 5-letni rozbudowy nauk geologiczno-poszukiwawczych w Polsce”. Opracował m.in. naukowe podstawy i zasady racjonalnej gospodarki zasobami geologicznymi i biologicznymi, przedstawił program i zakres nowej nauki o ochronie przyrody i jej zasobów, o przyrodniczych podstawach kształtowania środowiska naturalnego człowieka, wprowadził zaakceptowaną i używaną na całym świecie nazwę tej nauki — sozologia.

Członek koresp. PAN (1952), czł. rzecz. PAN (1964), czł. koresp. Union Internationale pour la Protection de la Nature w Brukseli i innych stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych. Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Ostrawie, AGH (1960 r.), Politechniki Krakowskiej.


Odznaczenia i nagrody

Wielki Srebrny Medal Societe d' Aclimatation de France, Międzynarodowa Nagroda im. Tienhovena uniw. w Bonn, Nagroda Fundacji im. Jurzykowskiego, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Resituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Krzyż Komandorski francuskiej Legii Honorowej, oraz inne odznaczenia zagraniczne


Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. Materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 7: Nauki o Ziemi i górnicze A-Z. Wrocław ; Warszawa ; Kraków 1962. S. 64–70
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5, 9–10, 18
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. Warszawa 1994. S. 540–542
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 70–71
  • Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 87–92
  • Aura 2004 nr 9. s. 8
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 50–52