Andrzej Jerzy Nowakowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
W latach 1978–1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą, równocześnie w latach 1978-1984 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa. | W latach 1978–1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą, równocześnie w latach 1978-1984 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa. | ||
W latach | W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej|Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej]], a od 2005 będącej w strukturach [[Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej|Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej]]. | ||
Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa. | Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa. | ||
Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa. | |||
W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa. | W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa. | ||
Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach. | |||
Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie. | |||
Autor wielu artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich. | |||
W 2009 roku przeszedł na emeryturę. | W 2009 roku przeszedł na emeryturę. | ||
Członek zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik – Wiadomości hutnicze” oraz „Metalurgia i Odlewnictwo”. | |||
Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw). | |||
Linia 108: | Linia 67: | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], dwukrotnie | [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora. | ||
==== Bibliografia publikacji ==== | ==== Bibliografia publikacji ==== | ||
Linia 124: | Linia 83: | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323 | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323 | ||
* Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13?????????? | |||
* Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002 | |||
==== Artykuły ==== | ==== Artykuły ==== | ||
Linia 134: | Linia 91: | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
* | |||
Akademia Górniczo–Hutnicza | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki PrzemysłowejKatedra Plastycznej Przeróbki Metalial. A. Mickiewicza 30, 30–059 Kraków, Prof. dr hab. inż.Andrzej NOWAKOWSKI [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: http://www.ppm.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/css/j/ppm/system/dokumenty/aktualnosci/2020-11-AndrzejNowakowski.pdf | |||
* Odszedł prof. Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/odszedl-prof-andrzej-nowakowski/ | |||
Wersja z 13:27, 24 lis 2020
Andrzej Jerzy Nowakowski | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Nowakowski | ||||||||||||
Imię / imiona | Andrzej Jerzy | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 2 listopada 1938 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Katowice
| ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1978–1987) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||||||||||||
|
Prof. dr hab. inż. Andrzej Jerzy Nowakowski (1938–) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Nota biograficzna
Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach.
W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego AGH.
W 1969 roku na podstawie pracy "Parametry siłowe i technologiczne procesu walcowania stali w wykrojach skrzynkowych" uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta.
W latach 1972–1974 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”. W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.
W 1977 roku uzyskał habilitację, a od 1978 roku pracował jako docent. W 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1993 roku uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.
W latach 1978–1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą, równocześnie w latach 1978-1984 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa.
W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej, a od 2005 będącej w strukturach Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej.
Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.
Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa.
W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.
Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie.
Autor wielu artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich.
W 2009 roku przeszedł na emeryturę.
Członek zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik – Wiadomości hutnicze” oraz „Metalurgia i Odlewnictwo”.
Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora.
Bibliografia publikacji
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
- [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
- [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 18, 19, 68, 70, 76
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323
- Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13??????????
Artykuły
- Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002 nr 11. s. 459–460, portr.
Inne
Akademia Górniczo–Hutnicza | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki PrzemysłowejKatedra Plastycznej Przeróbki Metalial. A. Mickiewicza 30, 30–059 Kraków, Prof. dr hab. inż.Andrzej NOWAKOWSKI [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: http://www.ppm.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/css/j/ppm/system/dokumenty/aktualnosci/2020-11-AndrzejNowakowski.pdf
- Odszedł prof. Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/odszedl-prof-andrzej-nowakowski/
stan na dzień 14.11.2020