Leon Winogradow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
|birth_date=15 kwietnia 1899
|birth_date=15 kwietnia 1899
|birth_place=Warszawa
|birth_place=Warszawa
|image=
|death_date=4 października 1976
|death_date=4 października 1976
|death_place=Warszawa
|death_place=Warszawa
|fields=technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
|fields=ceramika szlachetna
|function=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
|function=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
|name=Leon Winogradow
|name=Leon Winogradow
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Rok_od=1953
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899–1976)
Prof. zw. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899–1976)


Specjalność: technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 15 kwietnia 1899 r. w Warszawie, zmarł 4 października 1976 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
 
Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie, zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.


Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.  
Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.  


W 1925 r. uzyskał doktorat. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym.
W 1925 roku uzyskał doktorat. W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku — zwyczajnym.


W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.  
W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.  


W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
W l. 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w l. 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W l. 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.
W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.


W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH.  
W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH.  


Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".
Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".
Linia 75: Linia 39:
==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], odznaki honorowe.
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], odznaki honorowe
 
== Źródła do biogramu ==


== Bibliografia ==
====Książki====
====Książki====
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 42-43
 
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989 s. 162–163
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)   
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)   


{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 12:48, 10 lut 2022

Leon Winogradow
Nazwisko Winogradow
Imię / imiona Leon
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 15 kwietnia 1899
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 4 października 1976
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności ceramika szlachetna
Pełnione funkcje Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. zw. dr inż. Leon Winogradow (1899–1976)

Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna

Nota biograficzna

Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie, zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

W 1925 roku uzyskał doktorat. W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku — zwyczajnym.

W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.

W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego. W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.

W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH.

Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".

Członek wielu towarzystw naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Leon_Winogradow&oldid=69428”