Leon Winogradow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 39 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Leon Winogradow
|family-name=Winogradow
| image =
|given-name=Leon
| family-name = Winogradow
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
| given-name = Leon
|birth_date=15 kwietnia 1899
| additional-name =
|birth_place=Warszawa
| honorific-prefix = Prof. zw. dr inż.
|image=
| honorific-suffix =  
|death_date=4 października 1976
| native_name =
|death_place=Warszawa
| native_name_lang =  
|fields=ceramika szlachetna
| image =
|function=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
| image_size =
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
| alt =
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
| caption =
|name=Leon Winogradow
| birth_date = 1899–1976
| birth_place =  
| death_date =  
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =  
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe.
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899–1976)
Prof. zw. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899–1976)


Specjalność: technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna


Urodził się i zmarł w Warszawie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej. W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych.
== Nota biograficzna ==


W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym AGH.
Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie, zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.


Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Był członkiem wielu towarzystw naukowych.
Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.  


Źródło:
W 1925 roku uzyskał doktorat. W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku — zwyczajnym.
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 162–163


W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.
W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.
W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH.
Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".
Członek wielu towarzystw naukowych.
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], odznaki honorowe
== Źródła do biogramu ==
====Książki====
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969) 


{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 12:48, 10 lut 2022

Leon Winogradow
Nazwisko Winogradow
Imię / imiona Leon
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 15 kwietnia 1899
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 4 października 1976
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności ceramika szlachetna
Pełnione funkcje Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. zw. dr inż. Leon Winogradow (1899–1976)

Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna

Nota biograficzna

Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie, zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

W 1925 roku uzyskał doktorat. W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku — zwyczajnym.

W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.

W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego. W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.

W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH.

Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".

Członek wielu towarzystw naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Leon_Winogradow&oldid=69428”