Emilian Iwanciw: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = 1913 | | birth_date = 1913 | ||
| birth_place = | | birth_place = Kraków | ||
| death_date = 1995 | | death_date = 1995 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej | | awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 60: | Linia 60: | ||
Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo. | Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo. | ||
Źródło | == Odznaczenia i nagrody == | ||
Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne. | |||
== Źródło == | |||
* BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24 | * BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24 | ||
* Kto jest kim w Polsce. s. 230 | * Kto jest kim w Polsce. s. 230 | ||
Wersja z 22:59, 19 lip 2014
| Emilian Iwanciw | |
|---|---|
| Nazwisko | Iwanciw |
| Imię / imiona | Emilian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 1913 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 1995 |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich |
| Wydział | Wydział Metali Nieżelaznych
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej |
Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1995)
Specjalność: metalurgia
Urodził się w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich.
Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów.
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.
Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne.
Źródło
- BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24
- Kto jest kim w Polsce. s. 230