Marian Mięsowicz

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. Marian Mięsowicz (1907–1992)

Specjalność: filozofia, fizyka

Urodził się we Lwowie 21 listopada 1907 roku, zmarł w Krakowie 5 kwietnia 1992 roku. Studia fizyczne i matematyczne ukończył w UJ i w AG w Krakowie. Studia uzup. w uniw. w Utrechcie (1936–1937).

Dr filozofii UJ, doc. fizyki w AG. W latach 1930–1931 pracował w AG jako asystent. W 1939 r. habilitował się (AGH) na podstawie prac nad ciekłymi kryształami. Następnie docent (1938–1945), prof. nadzw. (1947), prof. zw. (1949), dyr. Inst. Techniki Jądrowej (1966–1973), prof. Zakł. Fizyki Inst. Fizyki i Techniki Jądrowej (1973–1982), dyr. Inst. Fizyki i Techniki Jądrowej (1973–1977). Prowadził wykłady z fizyki doświadczalnej, fizyki jądrowej i zastosowań fizyki w geologii i geofizyce.

Jest autorem kilkudziesięciu prac i monografii z zakresu fizyki cząstek elementarnych, elektromagnetyzmu, fizyki jądra atomowego, krystalofizyki. Autor książki „Promienie kosmiczne”. Jako jeden z pierwszych przedstawił wyniki obserwacji właściwości falowodów i stwierdził, że fale elektromagnetyczne, uzyskiwane z wibratora iskrowego, ulegają monochromatyzacji po przejściu przez rurę metalową o przekroju prostokątnym. Odkryte przez niego główne współczynniki lepkości w ciekłych kryształach nazywa się powszechnie „Mięsowicz-coefficient”, a samo zjawisko „Miesowicz viscosity”.

Członek koresp. TNW, czł. koresp. PAN, czł. rzecz. PAN, czł. hon. PTFizycznego, czł. czynny reaktywowanej PAU (1989). Przewodniczący Rady Naukowej Inst. Badań Jądrowych i Inst. Fizyki Jądrowej oraz Inst. Techniki Jądrowej AGH. Członek Komisji Promieni Kosmicznych w Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej. Doktor Honori Causa UJ (1975), Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Warszawskiego (1987).

Źródło:

• Uczeni Polscy XIX–XX stulecia. T. 3 : M–R. Warszawa 1997. S. 119–122
• Nauka Polska 1965 nr 5 (59). s. 33–37
• Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH