Zdzisław Kłeczek: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Kłeczek
Nazwisko	Kłeczek
Imię / imiona	Zdzisław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż
Data urodzenia	1937 ;
Dyscyplina/specjalności	geomechanika, budownictwo podziemne, geotechnika
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1975–1978
Wydział	Wydział Górnictwa i Geoinżynierii ;
Odznaczenia i nagrody	Nagroda Naukowa im. W. Budryka II stopnia 1969, Srebrny Krzyż Zasługi 1971, tytuł Zasłużony Racjonalizator Produkcji 1972, Złota Odznaka Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego 1973, Brązowy Medal dla Obronności Kraju 1974, Krzyż Kawalerski OOP 1977, stopień dyrektora górniczego I i III stopnia 1977, Odznaka Honorowego Ratownika Górniczego 1977, Złota Odznaka Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej 1979, Medal KEN 1982, stopień generalnego dyrektora górniczego II stopnia 1983, Krzyż Oficerski OOP 1985, stopień generalnego dyrektora górniczego I stopnia1992, Odznaka Zasłużonego Działacza SITG 1992, Honorowa Odznaka Zasłużony dla Rudzkiej Spółki Węglowej 2000, Odznaka Za Pracę Społeczną i Zawodową dla Górnictwa Ziemi Krakowskiej 2001, Krzyż Komandorski OOP 2002, Zasłużony dla Górnictwa 1977, 1983, 1992, 12-krotnie nagrody Ministra, wielokrotnie nagrody Rektora AGH.

Wersja z 15:03, 16 mar 2021

Prof. dr hab. inż Zdzisław Kłeczek (1937–)biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:geomechanika, budownictwo podziemne, geotechnika

Nota biograficzna

Urodził się 2 marca 1937 roku w Jarosławiu.

W latach 1954-1959 studiował na Wydziale Górniczym AGH. Egzamin dyplomowy złożył w 1960 roku uzyskując dyplom magistra inżyniera górnika o specjalności technika podziemnej eksploatacji złóż.

Od marca 1959 roku do września 1960 roku pracował w KWK „Rozbark” w Bytomiu, początkowo, jako stażysta, a następnie nadgórnik.

15 września 1960 roku, w wyniku konkursu, został przyjęty na stanowisko asystenta profesora Antoniego Sałustowicza w Katedrze Mechaniki Górniczej Wydziału GórniczegoAGH w Krakowie.

W 1967 roku na podstawie pracy "Wytrzymałość piaskowców i łupków karbońskich w świetle badań reologicznych" napisanej pod kierunkiem prof. Henryka Filcka uzyskał doktorat i został adiunktem. W tym czasie nawiązał ścisłe kontakty z kopalniami węgla kamiennego oraz rud miedzi w LGOM oraz kopalniami węgla i soli w Jugosławii, specjalizując się w doskonaleniu technik podziemnej eksploatacji, zwłaszcza eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, nadmiernymi ciśnieniami górotworu oraz eksploatacji pod obiektami powierzchniowymi. Z biegiem lat jego zainteresowania skoncentrowała się wokół problemów zwalczania zagrożeń naturalnych (litosferycznych) w górnictwie podziemnym, a w szczególności wstrząsów górotworu i tąpań oraz stateczności wyrobisk podziemnych. Z tego zakresu w 1971 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

dr hab. — AGH 1971, prof (tytuł) 1979.

Od 1960 roku związany z AGH. Profesor zwyczajny AGH od 1991 roku, prodziekan Wydziału Górniczego 1975–1978, kierownik studium doktoranckiego Wydziału Górniczego 1972–1979, zastępca dyrektora i dyrektor Instytutu Mechaniki Górniczej 1975–1985.

Kierownik Zespołu Doradców w Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach; profesor w Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG.

Przewodniczący wielu rad nadzorczych i naukowych. Członek wielu stowarzyszeń, komitetów polskich i międzynarodowych, m.in. Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Międzynarodowego Biura Mechaniki Skał, Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Zespołu ds. Ratownictwa Górniczego. Redaktor naczelny Uczelnianych Wydawnictw Naukowo-Dydaktycznych AGH.

Autor ponad 150 publikacji, w tym kilku książek. Autor kilkunastu patentów. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 154, portr.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. ?????. Pion górniczy?????. Kraków 1979, s. ?????
Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 47, 62, 72, 78, 117, 120, 137, 140, 141
[Skład Osobowy AGH … 19??/??]. Kraków 19??, s. ????

   Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999, s. 118
   Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 168, [foto]

Artykuły

Inne

stan na dzień 16.03.2021

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 września 1960 roku, w wyniku konkursu, został przyjęty na stanowisko asystenta profesora Antoniego Sałustowicza w Katedrze Mechaniki Górniczej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]AGH w Krakowie.
+W 1967 roku na podstawie pracy "Wytrzymałość piaskowców i łupków karbońskich w świetle badań reologicznych" napisanej pod kierunkiem prof. Henryka Filcka uzyskał doktorat i został adiunktem. W tym czasie nawiązał ścisłe kontakty z kopalniami węgla kamiennego oraz rud miedzi w LGOM oraz kopalniami węgla i soli w Jugosławii, specjalizując się w doskonaleniu technik podziemnej eksploatacji, zwłaszcza eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, nadmiernymi ciśnieniami górotworu oraz eksploatacji pod obiektami powierzchniowymi. Z biegiem lat jego zainteresowania skoncentrowała się wokół problemów zwalczania zagrożeń naturalnych (litosferycznych) w górnictwie podziemnym, a w szczególności wstrząsów górotworu i tąpań oraz stateczności wyrobisk podziemnych. Z tego zakresu w 1971 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.
@@ Linia 33: / Linia 34: @@
-Urodził się 2 marca 1937 roku w Jarosławiu. W 1960 roku ukończył studia na AGH; dr — AGH 1967, dr hab. — AGH 1971, prof (tytuł) 1979.
+ dr hab. — AGH 1971, prof (tytuł) 1979.
 Od 1960 roku związany z AGH. Profesor zwyczajny AGH od 1991 roku, prodziekan Wydziału Górniczego 1975–1978, kierownik studium doktoranckiego Wydziału Górniczego 1972–1979, zastępca dyrektora i dyrektor Instytutu Mechaniki Górniczej 1975–1985.