Zdzisław Kłeczek
| Zdzisław Kłeczek | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Kłeczek | ||||||||
| Imię / imiona | Zdzisław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 2 marca 1937 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Jarosław
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geomechanika, budownictwo podziemne, geotechnika, górnictwo i geologia inżynierska | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego (1975–1978) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Zdzisław Kłeczek (1937–)
Dyscyplina/specjalności: geomechanika, budownictwo podziemne, geotechnika, górnictwo i geologia inżynierska
Nota biograficzna
Urodził się 2 marca 1937 roku w Jarosławiu.
W latach 1954-1959 studiował na Wydziale Górniczym AGH. Egzamin dyplomowy złożył w 1960 roku uzyskując dyplom magistra inżyniera górnika o specjalności technika podziemnej eksploatacji złóż.
Od marca 1959 roku do września 1960 roku pracował w KWK „Rozbark” w Bytomiu, początkowo jako stażysta, a następnie nadgórnik.
15 września 1960 roku, w wyniku konkursu, został przyjęty na stanowisko asystenta profesora Antoniego Sałustowicza w Zakładzie i Katedrze Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH w Krakowie.
W 1967 roku na podstawie pracy "Wytrzymałość piaskowców i łupków karbońskich w świetle badań reologicznych" napisanej pod kierunkiem prof. Henryka Filcka uzyskał doktorat i został adiunktem. W tym czasie nawiązał ścisłe kontakty z kopalniami węgla kamiennego oraz rud miedzi w LGOM oraz kopalniami węgla i soli w Jugosławii, specjalizując się w doskonaleniu technik podziemnej eksploatacji, zwłaszcza eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, nadmiernymi ciśnieniami górotworu oraz eksploatacji pod obiektami powierzchniowymi. Z biegiem lat jego zainteresowania skoncentrowały się wokół problemów zwalczania zagrożeń naturalnych (litosferycznych) w górnictwie podziemnym, a w szczególności wstrząsów górotworu i tąpań oraz stateczności wyrobisk podziemnych. Z tego zakresu w 1971 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1972 objął etat docenta.
W 1979 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.
W latach 1972-1979 był kierownikiem Studium Doktoranckiego Wydziału Górniczego.
W latach 1975-1978 był prodziekanem Wydziału Górniczego.
W latach 1978-1982 był zastępcą dyrektora, a w latach 1982–1985 dyrektorem Instytutu Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego.
W latach 1980-1997 był redaktorem naczelnym Uczelnianych Wydawnictw Naukowo-Dydaktycznych AGH.
W 1991 roku otrzymał tytuł profesora.
Był kierownikiem Zespołu Doradców w Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach.
Profesor w Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG.
Autor około 200 publikacji, w tym kilku książek i kilkunastu patentów.
Promotor prac doktorskich.
Jest uznanym ekspertem z zakresu zagrożenia tąpaniami .
W 2007 roku przeszedł na emeryturę pracując nadal w Instytucie Techniki Górniczej KOMAG.
Członek wielu stowarzyszeń, komitetów polskich i międzynarodowych, m.in. Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Międzynarodowego Biura Mechaniki Skał, Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Zespołu ds. Ratownictwa Górniczego.
W latach 1991-1997 był członkiem Komitetu Badań Naukowych oraz przewodniczącym lub członkiem Rad Nadzorczych: KGHM Polska Miedź S.A. (1991-1993), Zakładu Maszyn Górniczych „Glinik” Sp. z o.o. (1997-1999) Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. (1993-1998, 2003-2015,), Bytomskiej Spółki Węglowej S.A. (1998-1999) i Rudzkiej Spółki Węglowej S.A. (1999-2002). Rady Nadzorczej i Rady Naukowej KGHM CUPRUM Sp. z o.o. CBR we Wrocławiu (1993–2006) i Wyższego Urzędu Górniczego.
Odznaczenia i nagrody
Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda Naukowa im. W. Budryka II stopnia, tytuł Zasłużony Racjonalizator Produkcji, Złota Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego", Brązowy Medal dla Obronności Kraju, Generalny Dyrektor Górniczy I, II i III stopnia, Odznaka Honorowego Ratownika Górniczego, Złota Odznaka "Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej", Odznaka Zasłużonego Działacza SITG, Honorowa Odznaka Zasłużony dla Rudzkiej Spółki Węglowej, Odznaka "Za Pracę Społeczną i Zawodową dla Górnictwa Ziemi Krakowskiej", trzykrotnie "Zasłużony dla Górnictwa" wielokrotnie Nagroda Ministra, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH.
Bibliografia publikacji
https://bpp.agh.edu.pl/autor/kleczek-zdzislaw-01636
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 132
- Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 47, 62, 72, 78, 117, 120, 137, 140, 141
- [Skład Osobowy AGH … 1961/62]. Kraków 1964, s. 25
- Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999, s. 95, 101, 104, 109, 113, 120, 126, 197
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 154-155, [foto]
Inne
- Kłeczek Zdzisław [online] [przeglądany 16.03.2021]. Dostępny w: http://www.komag.gliwice.pl/archiwum/sylwetki/70-zdzislaw-kleczek
stan na dzień 18.03.2021