Emilian Iwanciw: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 67: | Linia 67: | ||
* Kto jest kim w Polsce. s. 230 | * Kto jest kim w Polsce. s. 230 | ||
* Prof. Emilian Iwanciw - profesor polskiej miedzi: uczeni o uczonych- wspomnienie. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 19-20, s. 23-24 | * Prof. Emilian Iwanciw - profesor polskiej miedzi: uczeni o uczonych- wspomnienie. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 19-20, s. 23-24, foto | ||
{{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }} | {{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
Wersja z 10:53, 9 maj 2016
| Emilian Iwanciw | |
|---|---|
| Nazwisko | Iwanciw |
| Imię / imiona | Emilian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 31 marca 1913 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 15 lipca 1994 |
| Miejsce śmierci | Tylmanowa |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1969-1983) |
| Wydział | Wydział Metali Nieżelaznych
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1994)
Specjalność: metalurgia
Nota biograficzna
Urodził się 31 marca 1913 r. w Krakowie, zmarł 15 lipca 1994 r. w Tylmanowej k. Krościenka. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1937 r. Od tego roku związany z Zakładem Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych.
Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w Hucie Miedzi ”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu krajowych koncentratów do miedzi.
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce. s. 230
- Prof. Emilian Iwanciw - profesor polskiej miedzi: uczeni o uczonych- wspomnienie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 19-20, s. 23-24, foto