Andrzej Jerzy Nowakowski

Andrzej Jerzy Nowakowski
Nazwisko	Nowakowski
Imię / imiona	Andrzej Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1938 ;
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1978–1987)
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej ; ;

Prof. dr hab. inż. Andrzej Jerzy Nowakowski (1938–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach.

W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego AGH.

//////////////////////

W tym samym roku rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali. W roku 1969 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta. W roku 1977 uzyskał habilitację, a od roku 1978 pracował jako docent na Wydziale Metalurgicznym. W roku 1987 został profesorem nadzwyczajnym, w roku 1993 zaś uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Był m.in. stypendystą ONZ i DAAD (RWTH Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA).

Prof. Andrzej Nowakowski był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa. Autor skryptów i cykli wykładów z zakresu kalibrowania walców, współautor ponad 100 artykułów naukowych w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych, brał udział w realizacji 87 prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych z zakresu walcownictwa i kalibrowania walców. Był konsultantem i doradcą naukowym w przemyśle, m.in. w hutach: „Bankowa”, „Bobrek”, „Warszawa”, „Częstochowa”, „Katowice”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność”, a także w Instytucie Metalurgii Żelaza w Gliwicach.

Prof. Andrzej Nowakowski pełnił wiele funkcji na macierzystym wydziale. W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali. W latach 1981–1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz prodziekanem ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą. Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.

W latach 1972–74 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”. W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.

Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik – Wiadomości hutnicze” oraz „Metalurgia i Odlewnictwo” (Wyd. AGH).

Profesor Nowakowski był także członkiem SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach. Za pracę tę został wyróżniony złotą Odznaką Honorową SITPH.

Za osiągnięcia w rozwoju badań naukowych otrzymał wiele odznaczeń i nagród, m.in.: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medale Komisji Edukacji Narodowej, a także dwukrotnie Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz wielokrotnie Nagrody Rektora.

Strona główna AGH » Pracownicy » Odeszli 02.11.2020 Odszedł prof. Andrzej Nowakowski Ze smutkiem informujemy o śmierci prof. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego – emerytowanego wieloletniego pracownika Katedry Plastycznej Przeróbki Metali na Wydziale Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH (w latach 1962–2009).

///////////////////////

Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany jest do chwili obecnej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.

(1962–1969), Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w AGH najpierw jako asystent (1962–1969), adiunkt (1969–1978), docent (1978–1987), profesor nadzwyczajny (1987–1993), profesor zwyczajny (od 1993). Absolwent AGH 1962, dr nauk technicznych 1969, dr hab. 1978, profesor 1987.

Odbył staże naukowe w RWTH-Aachen, (IBF), Niemcy 1976; w Lehigh University, Betlehem, Pa., USA 1977–1978; w Moskiewskim Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie 1986–1987.

Członek Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego; Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).

Działalność naukowo-badawcza: teoria procesów walcowania, teoretyczne i praktyczne problemy procesów walcowania stalowych wyrobów kształtowych i płaskich; kalibrowanie walców i projektowanie osprzętu walcowniczego.

Autor wielu artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Przewodniczącego KNiT 1970, Min. Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (III st.) 1979, (II st.) 1982, Rektora AGH; Złoty Krzyż Zasługi 1972, Krzyż Kawalerski OOP 1987, Medal KEN 1992, odznaki regionalne.

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
[Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]

Źródło:

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323

Informator nauki polskiej 2000. T. 4a : Ludzie nauki. Warszawa 2001. S. 629
Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002. S. 11–13

Artykuły

Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002 nr 11. s. 459–460, portr.

Inne

stan na dzień 14.11.2020