Edmund Chromiński
| Edmund Chromiński | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Chromiński | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Edmund | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 8 listopada 1874 | ||||||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Ryki koło Siedlec | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 11 września 1954 | ||||||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja kotłów parowych | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Rektor AG (1926-1928) | ||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Hutniczy
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal za Długoletnią Służbę, Medal Zwycięstwa i Wolności | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Edmund Chromiński (1874–1954)
Specjalność: budowa i eksploatacja kotłów parowych
Nota biograficzna
Urodził się 8 listopada 1874 w Rykach koło Siedlec. Zmarł 11 września 1954 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzy Rakowickim w Krakowie Studia rozpoczął na Wydziale Filozoficznym UJ. W 1898 r. przeniósł się na Wydział Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. W r. 1901 otrzymał dyplom, udał się do Wiednia i został asystentem Wiedeńskiego Stowarzyszenia Dozoru Kotłów. Po utworzeniu oddziału Stowarzyszenia w Krakowie, został mianowany drugim inspektorem kotłowym. Od 1921 r. związany z AG, początkowo jako profesor kontraktowy, a od 1922 r. jako profesor zwyczajny. Wykładał termodynamikę, kotły parowe, maszyny tłokowe i maszyny wirujące (później przedmioty te nazwano Maszynoznawstwo II). W latach 1923-1925 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Hutniczego, był jednym z pierwszych jego organizatorów. Przyczynił się do wybudowania laboratorium maszynowego (1926). Wraz z prof. J. Krauze opracował przepisy o studiach w AG.W l. 1926-1928 był Rektorem Akademii Górniczej, a w l. 1928-1929 prorektorem.
Został aresztowany przez gestapo 6 listopada 1939 roku w ramach "Sonderaktion Krakau" i więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Odzyskał wolność w lutym 1940 roku.
Po wojnie powrócił do wykładów z Maszynoznawstwa II.
Autorytet w dziedzinie budowy i eksploatacji kotłów parowych ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień cieplnych. Prowadził badania różnych gatunków węgla dla określenia charakterystyki ich spalania w paleniskach kotłów parowych. Autor podręcznika „Kotły parowe i ich obsługa”, który do 1952 r. był jedyną książką z tego zakresu w języku polskim.
Odznaczenia i nagrody
Medal za Długoletnią Służbę, Medal Zwycięstwa i Wolności
Bibliografia
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 5
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 38–41
- Poczet Rektorów AGH : lata [1919-2013] : Edmund Chromiński (1874-1954), 1926/27-1927/28 // Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej. - 2013 wyd. spec. z okazji 100-lecia powołania Akademii Górniczej, s. 14, portr.