Emilian Iwanciw
| Emilian Iwanciw | |
|---|---|
| Nazwisko | Iwanciw |
| Imię / imiona | Emilian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 31 marca 1913 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 15 lipca 1994 |
| Miejsce śmierci | Tylmanowa |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1969-1983) |
| Wydział | Wydział Metali Nieżelaznych
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1994)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia
Nota biograficzna
Urodził się 31 marca 1913 roku w Krakowie, zmarł 15 lipca 1994 roku w Tylmanowej k. Krościenka.
Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1937 roku. Od tego roku związany z Zakładem Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 roku objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 roku zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 roku po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 roku kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych.
Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w Hucie Miedzi ”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu krajowych koncentratów do miedzi.
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa 1984, s. 311
- Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 418
- Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 230
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 62
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 112
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 119, [foto]
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 622 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Artykuły
- Biuletyn Rektora [AGH] 1983, październik, s. 10
- Biuletyn Rektora [AGH] 1993, nr 9, s. 3
- Drwal T.: Emilian Iwanciw Profesor Polskiej Miedzi. Rudy i Metale Nieżelazne 1983, nr 10, s. 371-373
- Prof. Emilian Iwanciw - profesor polskiej miedzi : uczeni o uczonych - wspomnienie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 19/20, s. 23-24, [foto]